Gregory Alan Isakov: buitencategorie…

Zondag 3 mei, Huis Verloren te Hoorn: Gregory Alan Isakov. Isakov is een geboren Zuid-Afrikaan die alweer geruime tijd als ingezetene van Boulder, Colorado door het leven gaat. Hoorn is zijn laatste optreden in een korte serie optredens in Nederland. Zijn eerste kennismaking met Nederland ook, en dat alles dankzij een kenner die alweer even geleden de klasse in Isakov herkende. Triest dat Tony Sanner in januari is overleden en dus de mede door hem geïnitieerde toer niet meer kon meemaken. Gelet op de talloze opgetekende reacties van de optredens eerder in het land, o.a. Bakkeveen; Bergen op Zoom en Leiden, is het initiatief om deze Amerikaanse Afrikaan naar Nederland te halen een heel juiste geweest.

Dat bleek ook in Hoorn. Hier geen bijster grote opkomst, maar degene die zich de moeite hadden getroost om toch te komen, kwamen geenszins bedrogen uit. Een lange reis ‘betaalt’ zich soms uit; zo ook nu. Vergezeld door Jeb Bows op viool en –spaarzame- backing vocals, en Jen Gilleran op drums/percussie zette de bescheiden, sympathieke Isakov een onvoorstelbaar mooi optreden neer. Verdeeld over 2 sets. Werk van een medio mei te verschijnen nieuwe schijf, This Empty Northern Hemisphere geheten, maar vooral ook puttend uit het onvolprezen That Sea, The Gambler (2007). Een prachtcd -terecht opgevist én gelouterd door Heaven- met mooie ingetogen ‘verhalen’. Maar ook van een al eerder (2005) verschenen EP -Songs For October- en een volwaardige cd uit 2003 -Rust Colored Stones- kwamen wat tracks aan bod, en wat opviel was dat ook de minder bekende nummers direct beklijfde, de nodige zeggingskracht uitstraalde.
Dat deze ep en cd zijn helaas ‘out of print’ zijn is een gemis, en het is te hopen dat dit van tijdelijke aard is. Isakov debuteerde overigens al in 2001 met Songs From a Cold Room, dus hij heeft klaarblijkelijk een weloverwogen weg, een weg die overigens al de nodige prijzen heeft opgeleverd, bewandeld om stapsgewijs aan niveau te winnen. Steeds beter te worden. De man heeft een zeer aangenaam stemgeluid, en beheerst zijn instrumenten eveneens. De ware kracht ligt echter in zijn songs. Vrijwel zonder uitzondering fraai, bijzonder fraai.
Met Bows en Gilleran had Isakov 2/3 van zijn vaste begeleidingsband The Freight aan zijn zijde, en hierbij mag vastgesteld worden dat deze kompanen precies hetgeen deden wat van hen verwacht mocht worden: in- en aanvullen waar ruimte gelaten werd.
Isakov & gevolg zijn werkelijk van de buitencategorie. Geen woord van gelogen….

Marinus Arkeraats