Soms laat een cd zich moeilijk in een hokje stoppen, een ander is weer ongrijpbaarder. Laatstgenoemde geldt voor het debuut van de uit Cardiff, Wales afkomstige sextet en in 2006 opgerichte band Jimi Alexander & the Satelittes. Zich al in de kijker gespeeld te hebben als voorprogramma voor Richmond Fontaine, Jon Langford en Alabama 3 opent de band de eersteling met Baby Don’t Start voortvarend met een lazy altrock-nummer, die in het repetoire van Neil Young & Crazy Horse niet zou misstaan. Een vergelijking met Down By The River doemt dan ook zeker op. Altcountryliedjes als New York City Never Came en Queen Of Denmark met bovennatuurlijke harmonie-vokalen van Lucy Burke doen je naar lucht snakken, hemels mooi. De titelsong laat de band zich nog even elektrisch zien als een relaxte Neil Young, waarna de toonzetting zich drastig omzet in droevenis, treurnis en zwaarmoedigheid in nummers als One Long Winter, Celitc Legend en Last Chance In Salloon die overigens met een minimale bezetting live zijn opgenomen (piano, cello en gitaar) waarbij zanger Jimi Alexander zich steen en been beklaagd over alles wat goed en slecht is. Zich alleenvoelend (walking alone on the beach) hoor je als het ware de tranen diep in zijn hart stromen. Het raakt je verschrikkelijk, maar de songs komen soms, mede door de combinatie van de liedjes begeleidt door o.a. de cello, moeilijk bij mij als luisteraar naar binnen. The Felice Brothers komen hier om de hoek kijken. De door Adam Williams in de Major Music Studio’s in South Wales geproduceerde “Burn A Little Brighter” is overloos prachtig, bloedstollend, maar op bepaalde momenten weer moeilijker verteerbaar.

http://www.youtube.com/watch?v=DKXpdwdWdVc&feature=related

www.myspace.com/jimialexander
www.satellitesband.com/
http://www.cdbaby.com/cd/JimiAlexanderTheSatellites

(johan schoenmakers)