RSS

Audra Mae – Haunt (EP)

Audra-Mae_Haunt1

Het jaar 2009 lijkt wel een oneindige bron van opmerkelijke muziek. En soms komen de mooiste verrassingen uit de lucht vallen. Neem nu de Amerikaanse singer-songwriter Audra Mae uit Los Angeles. Dat was voor mij tot voor kort een van de vele nobele zielen die het boeiende wereldje van de ‘americana’ bevolken en die de geïnteresseerde liefhebber op tijd en stond een blik op hun muzikale horizon bieden via het onvolprezen MySpace.

Diezelfde Audra Mae, een achternicht van de legendarische Judy Garland, deed eind vorig jaar op positieve wijze van zich spreken door haar smaakvolle cover van Dylan’s ‘Forever Young’. Daarmee maakte ze iedereen die over een stel goed werkende oren beschikt duidelijk dat ze niet ‘another face in crowd’ is. Wat ze met veel aplomb bevestigt op het prachtige kleinood ‘Haunt’, een plaattje dat tot mijn grote spijt slechts vijf songs bevat. Tot mijn grote spijt, schrijf ik, want wat Audra Mae hier laat horen toont haar uitzonderlijke klasse.

Audra-Mae_04Het begint al meteen ijzersterk met ‘The River’ (‘When I meet the lord so kind / I’m gonna give him a piece of my mind’), een nummer dat drijft op een aanstekelijk (drum)ritme, zalige flarden elektrische gitaar en boven dat alles uit die fluwelen, ietwat hese stem van Audra Mae die in deze song mooie herinneringen oproept aan zowel Leslie Gore als Bobby Gentry.

Het nummer dat volgt is van hetzelfde hoge niveau, zo niet nóg hoger. ‘The Fable’ is lush country, met een vocaal excellerende Audra Mae die, gedragen door verfijnde accordeonklanken, verlangen en weemoed uitstraalt. En meteen zorgt voor een van de elegantste songs die ik de voorbije maanden heb gehoord.

‘Eli And The Barrow Boy’ (The Decemberists) en ‘One Silver Dollar’ (Marilyn Monroe) zijn twee voorbeelden van de zeer persoonlijke wijze waarop Audra Mae songs van anderen tot de hare maakt: geraffineerd, verleidelijk en met precies genoeg respect voor het origineel om niet te kiezen voor een exacte doorslag. Waarna de EP besluit met ‘Sullivan’s Letter’, een fraai epos over liefde, hoop en verlies tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Kippenvel en een bescheiden krop in de keel zijn gegarandeerd.

‘Haunt’ is een overheerlijke appetizer die mij nu al reikhalzend doet uitzien naar Audra Mae’s eerste volwaardige album dat, als de goden er niet anders over beschikken, verschijnt in de loop van 2010.

 

www.myspave.com/audramae


0 Comments Add Yours ↓

  1. marco #
    1

    Klinkt goed, mooie stem.