Vrouwen en roots music, het is een van de mooiere combinaties in de muziekwereld. Zeker als de zangeres in kwestie een stem heeft die nog lang na het laatste nummer blijft nazinderen. Bijvoorbeeld door een hoge concentratie van zinnelijkheid, aantrekkingskracht, verleiding of seksuele energie. Of door de samenspel van al die elementen.
Shelley King uit Austin, Texas is de gelukkige bezitter van zo’n stem. Of ze nu een nummer zingt dat diepgeworteld is de gospelmuziek, blues, rock, country of een combinatie van die muziekstijlen, haar ‘delivery’ is altijd doorleefd, rauw en krachtig, ook als ze ballads zingt – het domein waarop ik haar het liefst hoor.
Op haar vijfde cd ‘Welcome Home’, een spetterende samenwerking met drie leden van de lichtjes fantastische Subdudes (John Magnie, Tim Cook en Steve Amedée – luister meteen even naar hun in augustus verschenen ‘Flower Petals’!), staan een stel ballads die van kop tot teen doordrenkt zijn van gospel, soul en New Orleans-blues en die zonder meer tot het beste uit de genre behoren. En dan bedoel ik niet alleen wat dit jaar betreft.
Alleen al het op hart en ziel mikkende titelnummer ‘Welcome Home’, ‘Asking Too Much’ (een song die ik Frankie Miller graag eens wil horen zingen), ‘I Can’t Make It Easy’, de schitterende gospelblues van ‘Grain Of Sand’, compleet met een Jordanairs-achtig koortje, of de heerlijke reprise van ‘Welcome Home’ (een ‘chaingang’-versie die niet zou misstaan op Alan Lomax’ compilatie van ‘black prison blues’) maken de aanschaf van deze cd de moeite waard.
Maar ook in uptempo songs als ‘Summer Wine’, het door percussie voortgestuwde ‘I Remember’, het naar texmex overhellende ‘Everything’s Alright’ en de honkytonk van ‘How You Make Me Feel’ laat Shelley King horen dat ze niet zomaar een barroom zangeresje is. Vorig jaar werd ze dan ook niet voor niets als eerste vrouw uitgeroepen tot Texas State Musician, een eer die ze deelt met onder meer Willie Nelson, Dale Watson en Billy Joe Shaver.
In mijn cd-collectie volgt Shelley King op Freddie King. Ik maak me sterk dat ze zich op die plaats best op haar gemak voelt.
Deze dame brengt soms een mooie mengeling van verschillen muziek stijlen en een aantal nummers zijn inderdaad erg sterk.
I remember is een mooi blues nummer toch vraag ik me af laat dit nu eens zingen door iemand met Afro-Amerikaanse roots.
Asking too much daar zit ik echt niet op te wachten wegens te melig.
Summer Wine tja dat is een nummer dat erg beïnvloed is of gemaakt door de Subdubes.
Shelley King moet zich na enkele opnames toch eens gaan bedenken waar ze echt heen wilt,er is niets mis mee dat een zanger(es)of band zijn eerste cd laat beïnvloeden door zijn muzikale voorbeelden maar na een tijdje verwacht je toch een eigen richting en dat is hier niet echt het geval.
Aan de hand van je verwijzing op http://www.johnnysgarden.nl hier je prima recensie gelezen Martin. Ben het dan ook geheel met je eens.