Nee, de eerste keer dat ik iets hoorde van de Canadese singer-songwriter Jenny Whiteley, zo’n jaar geleden, was ik niet bepaald onder de indruk. Jonge vrouw met akoestische gitaar en een gebroken hart laat in haar ziel kijken middels zoetgevooisde luisterliedjes met het soortelijk gewicht van een luchtbel. Weliswaar mooi en broos, maar toch: een luchtbel.
Dat beeld moet ik na beluistering van Forgive Or Forget, haar vierde album alweer, heel dringend bijstellen. Oké, Whiteleys hart is nog steeds niet helemaal gelijmd en de liefde blijkt veeleer en kwelling dan een zegen. Maar de songs waarin ze lucht geeft aan haar bekommernissen overtreffen het hierboven geschetste beeld moeiteloos en zijn zonder uitzondering uitstekend. En dat geldt zelfs voor de speelse Boudleaux & Felice Bryant cover Raining In My Heart waarmee het album opent – al zal mijn voorkeur wel tot in alle eeuwigheid uitgaan naar de versie van Buddy Holly.
Op Forgive Or Forget is een belangrijke rol weggelegd voor producer en multi-instrumentalist Steve Dawson, die niet enkel instaat voor een glasheldere productie, maar die meteen ook instond voor opmerkelijke bijdragen op (slide) gitaar, pedal steel, piano, orgel, percussie en glockenspiel. Mede dankzij diens directe aanpak van het songmateriaal is Forgive Or Forget een zeer tot de verbeelding sprekend album geworden.
Jenny Whiteley slalomt met opwindende souplesse tussen folk (Slack) en country (Cold, Cold Kisses), maar maakt op mij toch de meeste indruk met het soort rootsy songs dat we eind vorig jaar royaal kregen opgediend door haar landgenote Alana Levandoski. Zoals het heerlijk slepende Final Season, met uitstekende backing vocals van Tim O’Brien (‘You say I’m lucky to have you / Lucky at all that you stay / You say it’s better than nothing / But nothing’s looking better every day’). Of zoals Kind Mirror, een song over de harde wet van het ouder worden. Of zoals het fantastische Truth And The Eyes Of Death, met subliem gitaarwerk van Steve Dawson, dé beste song van deze plaat.
Met Forgive Or Forget zorgt Jenny Whiteley dan ook voor de zoveelste onvervalste parel aan de kroon van een muziekjaar dat nog maar amper drie maanden oud is.
Deze dame heeft een mooie stem en de songs werden mooi uitgewerkt , Steve Dawson heeft zijn werk als producer uitstekend gedaan.