And now for something completely different. Aan deze gevleugelde strijdkreet moest ik denken bij het beluisteren van Xavier Rudds nieuwe cd Koonyum Sun. Een cd die mijn aanvankelijke onverschilligheid over zijn muzikale verrichtingen in een klap wegvaagt. De exercities in de slipstream van Chris Isaaks en Jack Johnson die zijn repertoire de laatste jaren domineerden, heeft hij ingeruild voor een organisch klankbeeld waar een wereld aan muzikale invloeden met veel gevoel voor originaliteit en smaak is toegevoegd.

Indiaase toonschalen, Afrikaanse ritmes en klankenreeksen en Jamaicaanse reggae vermengen zich naadloos met elementen uit de westerse muziek en scheppen een nieuw gebied in de populaire muziek. Een hoofdrol is daarbij weggelegd voor de Zuid-Afrikaanse musici Tio Moloantoa (bas, zang) en Andile Nqubezelo (percussie, zang). Ze hebben Xavier geïnspireerd tot het verleggen van zijn compositorisch kader en gelijktijdig nieuwe richtingen toegevoegd aan zijn instrumentale bereik. Koonyum Sun ligt in het verlengde van Paul Simons Graceland en komt kwalitatief dicht in de buurt van deze popklassieker. In meerdere opzichten is dit een wereld-cd van uitzonderlijke klasse.

 

http://www.youtube.com/watch?v=Uf96MkuesX4

www.xavierrudd.com
www.myspace.com/xavierrudd

 

(Koos Gijsman)