De non-verbale signalen zijn duidelijk, een overdaad aan country. En eerlijk gezegd was dat ook precies de reden waarom ik Elizabeth Cooks muziek altijd liet voor wat het was. Mijn vooroordeel rangschikte haar automatisch onder de goed foute countrymuziek. Geënt op commercie, een overdaad aan humor, vals sentiment en andersoortige clichés. Gelukkig was John Gjaltema’s aanbeveling van haar cd “Welder” dusdanig aanstekelijk dat ik daadwerkelijk ben gaan luisteren. En verdomd, die vooroordelen mogen kloppen, maar desondanks is Welder een stuitend mooi inhoudsvol plaatje. Wie heeft behoefte aan eeuwigheidswaarde wanneer je simpelweg kan genieten van een bruisend en intens hart. Elizabeth Cook zingt onverbloemd over autobiografische zaken die een ander niet snel bloot geeft. Ze accepteert het leven zoals die is, en maakt daar gewoon weg het beste van. Er wordt niets uitgesteld, maar de daad wordt bij het woord gevoegd. Ze biedt alleszins meer dan schalks opwaaiende zomerjurkjes. Zij heeft ook tegenslagen gekend, maar weet deze met verve te  pareren, dan wel te accepteren.

Hogere idealen zijn fijn, maar we worden daarnaast ook verondersteld onze dagelijks bestaan pragmatisch en zinvol in de vullen. Daar horen behalve triviale kwesties, ook pijn, verdriet en vreugde bij. Elizabeth geeft aan dat producer Don Was het beste uit haar heeft gehaald, zoals Rodney Crowell dat had gedaan bij het maken van haar voorganger Balls. Ze last de ingrediënten van haar bestaan tot een eenheid op “Welder”. Verfrissend vanwege haar ontnuchterende teksten smeedt Cook zich met haar twang door de traditionele waarden van de countrymuziek. Van een “heroin addicted sister” die “underwater welder” wordt, plaats Elizabeth zich op verantwoorde wijze in de voetsporen van Dolly Parton.

In de periode voorafgaand aan “Welder” overleed haar moeder. Een gebeurtenis die niet zonder emotie aan je voorbij trekt, en vindt zijn weerslag in Mother’s Funeral. Echtgenoot Tim Carroll staat haar bij, en heeft ondermeer het voortreffelijke Follow You Like Smoke geleverd voor dit album. Het vervelend “vrolijke” Snake in the Bed staat een beetje eenzaam tussen de overige uitstekende nummers, waarvan Girlfriend Tonight een voorkeur geniet.

Als absoluut prijsnummer beschouw ik echter de afsluiter, eveneens een Carroll numme  Til Then met ijzingwekkend gitaarspel. Ik heb niet de pretentie dat mijn waardeoordeel als maatgevend opgevat moet worden, maar ken van harte (ook) vijf sterren toe aan dit weergaloze album.

www.youtube.com/watch?v=ZKZkM437TiY

www.elizabeth-cook.com
www.myspace.com/elizabethcook

(Rein van den Berg)