Er hangt een lentefrisse geur van dennennaalden en zelfgestookte whisky rond het repertoire van de groep Megafaun uit het zuidelijk gelegen Durham. Natuurlijk en avontuurlijk met een scherpe afdronk, zo laten hun liedjes zich het duidelijkst kwalificeren. Direct bij hun debuut Bury The Square werd duidelijk dat we met een getalenteerd gezelschap te maken hadden. De fraaie zang en de rechtstreeks uit de Appalachen onttrokken instrumentaties maken hun liedjes praktisch onweerstaanbaar. Een gegeven dat ook live kaarsrecht overeind blijft staan, zoals bleek tijdens een aantal uitbundige optredens in ons land. Die trend zet het trio moeiteloos voort op zijn jongste album Megafaun. Vanaf opener Real Slow danst de groep rond de totem van de Amerikaanse volksmuziek, met hier en daar een vette knipoog naar aanverwante deelgebieden.

Het ene moment ingehouden spelend met trage details op een keur aan snaarinstrumenten waaraan de heren de fraaiste klanken ontlokken. De ontstane klankbeelden nodigen uit tot genotzalig mijmeren waar opgefokte prestatiefanatici zo graag tegen ageren. Is Megafaun daarmee uitsluitend een groep voor het betere onderuitzakken? Om de dooie dood niet! Zodra het de heren behaagt, voeren ze het ritme op en knallen de geluidserupties je tintelfris als champagne om de oren. Opgenomen in de studio van voormalig bandlid Justin Vernon – alias Bon Iver – vertonen de door banjospeler Phil Cook op piano gecomponeerde liedjes een klasse die beslist niet onder doet voor de bedenkels van hun gelauwerde muzikale vriend.

Licht experimenterend met elektronica bereikt het trio vooral in de puur ingevulde liedjes als country gospel You Are The Light en het poppy Second Friend zijn hoogtepunten.Waarmee we overigens niet de groep hun avonturen misgunnen. Een groep als Megafaun verdient de ruimte om te kunnen experimenteren en de steun van de muziekliefhebbers!

www.megafaun.com

(Koos Gijsman)