In de vaak cynische wereld van de muziekindustrie ontmoet ik gelukkig op gezette tijden een type mens waar de liefde voor muziek vanaf druipt. Persoonlijk vind ik het altijd geweldig wanneer ik geconfronteerd word met jonge mensen die met een open geest ontwikkelingen in de muziek tegemoet treden. Maurits Westerik is zo’n jonge hond die naast zijn werkzaamheden voor het Beggars Banquet label zich met onbeperkt enthousiasme op zijn carrière als muzikant stort. Na een afscheidsconcert in het Utrechtse Tivoli met leden van zijn groep GEM United twee jaar geleden besloot hij verder te gaan als soloartiest. Naast ervaringen met GEM United kon hij voor zijn solodebuut putten uit de ruime ervaringen die hij als muzikant had opgedaan bij diverse uiteenlopende projecten.
Het is die veelzijdigheid die als eerste opvalt bij het beluisteren van de twaalf liedjes op dit album. Maurits’ opzet om ‘helemaal los te gaan en verschillende soorten Maurits te laten horen’ vindt een podium in een repertoire dat stilistisch vele gezichten kent. Zijn liefdesverhouding met de stad kreeg vorm in liedteksten die hij schreef in een zelfgekozen isolement op het eiland Vlieland. Hunters Go Hungry gaat over de zoektocht naar de achterliggende oorzaken van de gebeurtenissen in zijn leven. Een fenomeen dat met het groeien der jaren steeds nadrukkelijker de kop op steekt. Zijn royaal bemeten vocale capaciteiten vormen daarbij een kader waaruit hij naar hartelust kan putten.
Dit album biedt steeds nieuwe intrigerende doorkijkjes in het landschap van zijn muzikale talent. Het maakt Hunters Go Hungry tot een van de enerverendste producties die dit jaar in ons land verschenen zijn en Maurits Westerik tot een muzikant waaraan we in de toekomst nog heel veel plezier gaan beleven.
(Koos Gijsman)