Van de zachte lederen fauteuils in de Executive Board Room van softwaregigant Microsoft naar de niet altijd even comfortabele podia van clubland USA: gewezen copresident Jim Allchin zette de stap na zijn pensionering in 2007 met zijn debuutalbum Enigma, een bonte verzameling pop-, rock- en countrysongs die overgoten werden met een modern bluessausje.
Op zijn nieuwe album Overclocked, een ingreep die gamers vaak toepassen om hun computer extra te versnellen, kiest Allchin voor swingende bluesrock die raakvlakken vertoont met de stevige blues van Joe Bonamassa en wijlen Gary Moore. Het grootste verschil tussen deze twee klasbakken en Allchin is wellicht het feit dat diens vocale kwaliteiten een stuk lichter uitvallen dan bij Moore en Bonamassa het geval is. Daarmee is meteen het belangrijkste minpunt van deze plaat aangestipt: Allchin is niet bepaald een begenadigd zanger.
Dat deze ex-softwaregoeroe een aardig eindje kan jongleren op zijn Fender Stratocaster staat evenwel als een paal van gewapend beton boven water. Wat daarbij in zijn voordeel spreekt, is dat Allchin zijn virtuositeit doorgaans in dienst stelt van de songs en niet andersom. Daardoor komen zijn wezenlijke kwaliteiten als songschrijver en gitarist bovendrijven in Don’t Tell Me What To Do, Fall, The One en Perfect Game (een pittig duet met Keely Whitney) en geraken ze op de wat mindere momenten op deze cd niet ondergesneeuwd door buitensporig vertoon van spierballen. Nu alleen nog iets aan die zang doen…