Meisjes met banjo’s, het heeft iets ontwapenend. Zeker als het meisje in kwestie haar even zuivere als zijdezachte mezzosopraan laat schragen door de ijzeren maar o zo weemoedige klanken van haar banjo. De Amerikaanse Julie Lee is zo’n meisje. Op prachtige plaatjes als Many Waters (2000), Stillhouse Road (2004) en haar laatst verschenen cd Will There Really Be A Morning (2009) liet ze al horen waartoe de combinatie van een wonderschone stem, een tenorbanjo en één of meerdere al dan niet versterkte gitaren kan leiden: een kortstondige blik op wat men bedoelt met de hemel op aarde. Waarmee ze de lat voor haar volgende album meteen bijzonder hoog heeft gelegd. Een horde, in wezen niet eens een obstakel maar veeleer een zelfopgelegd kwaliteitsminimum, die ze niettemin moeiteloos neemt met haar nieuwe plaat Julie Lee & The Baby-Daddies moeiteloos.
In Uphill, een op muziek gezet vers van de negentiende-eeuwse Engelse dichteres Christina Rosetti, kent de plaat – onder meer dankzij het geïnspireerde werk van Tim O’Brien (mandoline) en Jason Gofirth (mondharmonica) – een sfeerrijke opener die de kracht van het album meteen blootgeeft: schoonheid, meesterschap en oprechtheid. En minstens vijf andere songs tonen afdoend aan dat Julie Lee stilaan haar plaats in de hoogste divisie ruimschoots verdient.
Het kwartet Unto The Hills (met de heerlijke Allison Kraus als achtergrondzangeres), de murder ballad How He Lied (‘Two devils curse my memory / Two memories haunt my mind / How much i loved him / And how he lied’), het luie bluesy Lowborn Man (met een uitstekende Mike Witcher op dobro en de stem van Sarah Siskind als fraaie aanvulling) en het dromerige, ontroerende Little Ballerina is in één woord groots. Maar helemáál mooi wordt het met Plague Of Blood, een barmhartige evocatie van de ontvoering van en uiteindelijke moord op Lee’s voorouders door native Americans in de negentiende eeuw. Een song die folk, country en gospel met elkaar verenigt en die Julie Lee én Sarah Siskind in vocale topvorm laten horen. Laat er dan ook geen twijfel over bestaan, Julie Lee & The Baby-Daddies is een weergaloos mooi album.