In deze dagen van al te hooggestemde verwachtingen, praktisch onbereikbare aspiraties en de daaraan verbonden ontgoocheling, is het leuk naar een plaatje te luisteren dat niet gebukt gaat onder dergelijke zware lasten. Het enige doel dat de blanke blues- en soulzanger annex mondharmonicaspeler Curtis Salgado met zijn nieuwe album Soul Shot nastreeft, is dat zijn publiek zich van begin tot eind amuseert alsof dit het laatste plaatje is waar het ooit nog naar luistert. Deze liefhebber van Johnny Taylor, Otis Spann en Floyd Dixon plaatst datzelfde motto centraal in zijn shows: “Always give it your best. Be honest and be real. Treat every show like it’s the biggest night of your life.” Dat Salgado, die via acts als de Nighthawks en Roomful Of Blues al ruim drieëntwintig jaar aan de bluesboom schudt, vooral plezier in het leven beoogt, is lang niet zo vreemd. In 2006 onderging hij een levertransplantatie en kort daarna werd er longkanker bij hem vastgesteld.
Onderwijl zijn we zes jaar verder en is Soul Shot een meer dan overtuigend teken van leven. Zijn begeleiders spelen met hoorbaar plezier de sterren van de hemel (wat een fantastische blaasarrangementen van Darrell Leonard, die ook al schitterend werk leverde op cd’s van Springsteen, Costello en Freddie King) en het songmateriaal is in één woord schitterend. Naast bekend werk van de grote Otis Redding (een uitstekende cover van Love Man), kiest Salgado voor minder bekende nummers van Bobby Womack (What You Gonna Do?), Johnny Guitar Watson (een heerlijke versie van Strung Out) en George Clinton (Gettin’ To Know You), en levert hij zelf vier songs af die bewijzen dat hij niet enkel een krachtige vertolker is van andermans werk, maar dat hij zelf ook een dampend bordje rhythm and blues op tafel weet te toveren. Van harte aanbevolen!
www.facebook.com/curtissalgado