Authenticiteit. Sommige muzikanten hebben het van nature, anderen denken het zich toe te eigenen door een roots- of bluesplaatje op te nemen, maar blijven ten eeuwigen dage wannabees. Eric Lindell, geboren in de Bay Area maar al ettelijke jaren geleden verhuisd naar New Orleans, behoort onmiskenbaar tot de eerste categorie. De man werkt al zestien jaar gestaag aan een discografie die je op zijn minst indrukwekkend kunt noemen, niet zozeer qua omvang (11 albums in een dergelijke tijdspanne is niet bepaald overdreven) maar wel vanwege de constante kwaliteit die Lindell levert. Zijn platen zijn overheerlijke cocktails van blues, rhythm-and-blues en soul met nu en dan een fikse geut New Orleans funk, wars van aanstellerij en dikdoenerij.
Ook op zijn twaalfde album I Still Love You scheert deze blanke soulman weer hoge muzikale toppen én laat hij zijn woonplaats een hartig woordje meespreken in de tien songs die hij schreef. Vanaf de swingende opener Since June tot en met de boogie in afsluiter Love’s Gonna Live Here zitten de grooves en de vibes als gebeiteld in elk nummer. Debet daaraan zijn de puike koperarrangementen (saxofinist Brad Walker toetert er een aardig stukje op los), de funky begeleiding van vaste waarden Will McMains (drums) en Myles Weeks (staande bas), de ingehuurde klasse van pianist/organist Marc Adams en gitarist Anson Funderburgh (losjes uit de pols bezig in Back Stabbin’ Jones en Cold November) en vooral de lenige stem van Lindell zelf. Die stem zorgt ervoor dat Aretha Sing One For Me en All Alone uitgroeien tot twee van de beste witte soulnummers die we de dit jaar te horen kregen. I Still Love You verdient dan ook het label ‘extraordinair’!
www.myspace.com/ericlindell/music
www.facebook.com/ericlindellband
Dit kan ik dan wel weer volledig beamen. een geweldige muzikant die soul, blues op geweldige(New Orleans) manier naar voren weet te brengen. iemand die ik sind s een aantal jaren volg en graag blijf volgen.