De Amerikaans/Canadese jazz- en blueszangeres Shakura S’Aida pakt stevig uit op het eerste deel van haar dubbel-cd Time… Onder aanvoering van gitariste Donna Grantis en toetsenist Lance Andersen, die beiden meespeelden op haar vorige album Brown Sugar, schotelt ze de luisteraar een grotendeels gespierde set van acht nummers voor die duidelijk niet van plan zijn om zich zomaar opzij te laten zetten. Dat dit eerste deel Time To Rock My Soul heet, is een glasheldere vingerwijzing naar wat komt. Alleen jammer dat het in dit geval vooral op de Amerikaanse radio gerichte powerblues betreft met heel wat instrumentaal trapezewerk. Het sensuele My Dreamerman en het akoestische Between Us steken naar mijn gevoel met kop en schouder boven de rest uit, en die rest bestaat uit zes nummers die mij al bij al niet volledig wisten te boeien.
Dan gaat het er op cd 2 (Time For The Blues heet die) héél anders aan toe. De gitaarriffs en beukende drums blijven achterwege, zodat er veel ruimte ontstaat voor raffinement én de prachtige stem van S’Aida. En dat is toch het sterkste instrument op dit dubbelalbum. Deel 2 opent met Yaya, een vlot swingende piano boogie. Waarna S’Aida met Geechee Woman schalks knipoogt naar Bessie Smith. Ze mag in altijd zo naar mij lonken. Helemaal prima wordt het vanaf Tell Me Baby, dat naast een ragfijne orgelsolo van Andersen ook een chic achtergrondkoor bevat. That Ain’t Right, een heetbloedige blues die drijft op S’Aidas uitdagende parlando, wiegt aanlokkelijk voorbij, gevolgd door het akoestische Tell Me More, And More And Then Some (mooie Billie Holiday-cover) twee songs die laten horen dat S’Aida op het vlak van inleving weinig te leren heeft. Blues Dancing doet de tijden van de zwarte dance halls in Harlem herleven, inclusief de verrukkelijk hitsige tekst. Afsluiten doet Time… met Halfway Blues, een weergaloos dubbelzinnig duet met Harrison Kennedy. De Shakura S’Aida van cd 2 heeft mijn hart gestolen waardoor ik de minder spannende cd 1 er zonder morren bijneem.