Direct al bij het gelijknamige debuut uit 2007 rangschikte ik Hoots & Hellmouth onder mijn favoriete americanagroepen. De uit Philadelphia afkomstige groep is in het clubcircuit aan de oostkust van Amerika een sensatie en kent dan ook een grote schare fans die dit nieuwe album financieel mogelijk hebben gemaakt. De groep projecteert een ongekend spelplezier op een reeks kwaliteitsliedjes die uniek in hun genre zijn. Liedjes die zowel het lichaam als de geest van een indringende impuls voorzien. Uitbundig feestgedruis en prachtvolle verstilling gaan daarbij hand in hand. Centrale man in de groep is Sean Hoots wiens compositorische kwaliteiten de hoogste lof verdienen. Wat ook zeker geldt voor zijn karakteristieke vocale bijdragen aan het enerverende groepsgeluid. Een groepsgeluid waarbinnen een symbiose tot stand gebracht wordt tussen country-, bluegrass- en folkinvloeden en invloeden uit de blues, soul en gospel.
De uitgelaten sfeer die hun live-optredens kenmerkt, weet het kwartet ook op zijn derde album Salt moeiteloos over te brengen naar de beslotenheid van de studio. Puttend uit een uitgebreid instrumentarium voegt het collectief de allerfraaiste nuances toe aan het klankbeeld waardoor de toch al onweerstaanbare melodielijnen optimaal tot hun recht komen. Aan de liedjes van hun hand die deel uitmaken van mijn rugzak met overlevingsliedjes kan ik dankzij Salt weer een nieuwe lichting toevoegen. Waarbij ik ereplaatsen inruim voor de liedjes Apple Like A Wrecking Ball, Great Day In The Morning en Ocean, Open Wide die naar mijn mening tot de mooiste liedjes behoren die dit jaar in de americana verschenen zijn.
(Koos Gijsman)