De jaren lijken maar geen vat te krijgen op de 69-jarige Maria Muldaur, die op …First Came Memphis Minnie opnieuw klinkt als een dartel veulen op een zomerse dag. Omdat Muldaur vond dat ze met haar veertigste album een mijlpaal in haar carrière had bereikt, besloot ze dat het tijd werd voor een eerbetoon aan de vrouw die ze via blues queen Victoria Spivey had leren kennen en die een onvergetelijke indruk had gemaakt op de beginnende jonge zangeres die ze toen was. Spivey speelde een stel oud 78-toerenplaatjes waaronder een nummer dat haar leven een ingrijpende wending gaf: “Of all the tunes she played for me, the one that made the deepest impression was an old scratchy 78 of a haunting, soulful tune called Tricks Ain’t Walkin’ by Memphis Minnie. I was deeply moved by the song and immediately added it to my repertoire. From that moment to this, Memphis Minnie, and the example she set for me, have remained a profound influence on my life and my music.”
Muldaur nodigde een resem vrienden en vriendinnen uit om hun steentje bij te dragen aan wat ze zelf een loving tribute noemt, nam een stel nieuwe songs op, verzamelde wat oude opnamen van zichzelf en de diep betreurde Phoebe Snow en Koko Taylor en komt tevoorschijn met een eresaluut waar Memphis Minnie trots op zou zijn. Minnie, die de basis legde voor wat bekend werd als country blues en die met haar urban blues de weg voorbereidde voor reuzen als Muddy Waters en Bo Diddley, krijgt een respectvol standbeeld aangeboden door de immer stralende Bonnie Raitt (Ain’t Nothing But Ramblin’), de energieke Rory Block (When You Love Love Me), de steeds beter wordende Ruthie Foster (Keep Your Big Mouth Closed), de al eerder genoemde Koko Taylor (een energieke vertolking van Black Rat Swing) en Phoebe Snow (haar versie van In My Girlish Days bezorgt zelfs een ijskonijn kippenvel), en natuurlijk La Muldaur zelf die met de overtuigingskracht van een wervelwind laat horen dat ze nog lang niet is uitgezongen.