De autoriteiten van het Pentagon hebben begin jaren zestig nooit kunnen voorzien dat de experimenten op vrijwilligers met chemische middelen het startschot betekende van een nieuwe periode in de geschiedenis van de jeugdcultuur in hun land. Het middel LSD sloeg in als een bom en veranderde in één klap het beeld dat jongeren hadden van zichzelf en hun omgeving. Dankzij de boeken van schrijvers als Carlos Castaneda en Aldous Huxley raakten ook organische geestverruimende middelen als peyote en mescaline in zwang onder jongeren. Aan dat front is het al jaren stil en in de huidige jeugdcultuur lijkt de drang de geest radicaal te verruimen veel minder een rol te spelen. Op zijn negende album heeft zanger-liedjesschrijver Ben Lee een ode gebracht aan de Zuid-Amerikaanse plant Ayahuasca.
Een plant die al duizenden jaren het middelpunt is van een ritueel. Een ritueel waarbij de deelnemers uitgenodigd worden de dieptes van hun bewustzijn op te zoeken. Een proces dat wordt aangeduid als Het Werk. Lee heeft met dit album muziek willen maken die als gift dient voor het medicijn. “Uit liefde en dankbaarheid”, legt hij uit en voegt daar aan toe dat dit meer dan iets anders muziek is met een devotioneel karakter. Zijn conclusie luidt dat dit experimentele muziek is die net als Het Werk zelf uiterst veeleisend is. De Argentijns-Australische actrice en zangeres Jessica Chapnik Kahn (onder haar artiestennaam Appleonia) stond hem bij de schepping van dit album terzijde. In de geest van Ken Kesey’s Merry Pranksters kunnen we aan dit album het advies toevoegen: voor tijgers. Niet voor de poes.
(Koos Gijsman)