Een wervend mailtje uit Noord-Ierland wijst me op het album Let’s Start Again. Het is het zesde solo album van de uit Belfast afkomstige bard Bap Kennedy. Samen met vrouwlief Brenda (vocals en bas) en een groep uitgelezen musici uit Noord-Ierland serveert hij ons, verdeeld over twee schijfjes, 22 pareltjes die er ingaan als een preek in een ouderling. De eerste schijf bevat elf nieuwe liedjes van Baps hand die hij opnam met co-producer Mudd Wallace. Het muzikale stijlgebied is overheersend op de countryroots georiënteerd. Een stijlgebied waarin Kennedy zich al vanaf zijn jonge jaren bijzonder thuis voelt. Voor de broodnodige variatie voegt hij daar invloeden aan toe uit de volksmuziek met een Keltisch randje, countryblues, Tex-Mex en popmuziek.

 

 

Opnieuw maakt Bap duidelijk waarom Steve Earle hem de beste liedjesschrijver noemt die hij ooit gehoord heeft. Niet voor niets produceerde Earle in 1998 Kennedy’s debuutalbum Domestic Blues. Kennedy’s vocale verrichtingen zijn ook nu weer excellent, terwijl de nieuw geschreven liedjes een welhaast vanzelfsprekende eeuwigheidswaarde bevatten. Naast het instrumentale geweld van een groep Ierse klasbakken is het vooral de uit de live band van Kennedy afkomstige stergitarist Gordy McAllister die met zijn kundige spel een hoofdrol opeist. De bonus-cd bevat liedjes van eerder verschenen albums als Domestic Blues, Lonely Street, The Big Picture en Howl On. Twee akoestische versies van de liedjes Jimmy Sanchez en Please Return To Jesus maken deze sympathieke productie compleet.

www.bapkennedy.com

(Koos Gijsman)