Dat je niet per se drie jaar in de studio hoeft te bivakkeren om met een uitstekend plaatje weer buiten te komen, wordt opnieuw bewezen door de Amerikaanse wervelwind Alana Amram. Die had, samen met haar begeleidingsband The Rough Gems (pedal steel virtuoos Philip Sterk, drummer/percussionist Taylor Floreth, bassist/zanger James Preston en gast-gitarist Scott Metzger), amper twee dagen nodig om het sprankelende Spring River, haar derde album alweer, zo goed als live op te nemen. Amram heeft een even krachtige als soepele stem die veel weg heeft van een kruising tussen Mary Gauthier en Sue Saad (de zangeres van Sue Saad & The Next, een Amerikaanse new wave band die in 1980 even succes had met hun enige en titelloze LP).
Spring River staat vol catchy americanaliedjes die soms verleidelijk laidback klinken zonder al te ver in de schommelstoel achterover te leunen (titelnummer Spring River, het slepende Window Rock, Should I Go Now, Another Man’s World). Vooral in die nummers valt het op dat Amram weinig problemen heeft met het doseren van gevoel in haar stem. Waar anderen geheid uit de bocht gaan, houdt zij haar stembanden binnen de perken waardoor de zeggingskracht van de ballads aan intensiteit winnen. Amram, ontspoort al evenmin in de songs die met wat meer volume en kracht in je oor worden geblazen. In Motorbike lijkt ze het nog wat kalm aan te doen, maar in knallers als Train en People Like To Talk laat Amram horen dat ze ook over een puike rockstem beschikt.
www.facebook.com/AlanaAmramandtheRoughGems