De kans dat je nog nooit heb gehoord van Robby Hecht lijkt me vrij groot. Getuige deze niewe plaat van de uit Nashville afkomstige zanger en liedjesschrijver  en met de voor juni geplande  concerten in Amsterdam, Eindhoven en Breda zal dat waarschijnlijk niet meer zo lang duren. In Amerika heeft hij reeds de nodige lof weten te oogsten. Wie deze plaat beluister weet meteen waarom. Geproduceerd door Lex Price, die eerder samenwerkte met Peter Bradley Adams en Mindy Smith, trakteert Hecht ons op deze naamloze schijf op twaalf gerijpte en persoonlijke prachtnummers, die een vakkundige interpretatie krijgen. Geen wonder, want Hechts begeleiders zijn door de wol geverfde muzikanten onder wie: Wil Kimbrough, Emon McLoughlin, Casey Driessen en muzikanten uit de entourage van K.D. Lang.

Als stroperige olie kruipen de nummers in een overwegend laag tempo voort, die binnen de lijntjes smaakvol hun weg kiezen. Dat levert indrukwekkende, hartverscheurende en pijnlijke momenten op, zoals  in het duet met Rose Cousins (Soon I Was Sleeping), het samen met Amy Speace geschreven The Sea And The Shore en als Hecht zich concentreert op zijn snel wisselende gemoedstemmingen. Melancholisch en stemmige liedjes met lichtpuntjes in de duisternis, waarin zijn betoverende set aan stembanden, gedrenkt in een laagje vlierbessensiroop met een dikke laag biologische honing er bovenop optimaal tot zijn recht komen. Verwacht geen enorme originaliteit, maar  wel ambachtelijk gesmeden nummers waarop weinig op valt af te dingen en je zit gebeiteld.

www.robbyhecht.com

(Johan Schoenmakers