Een snelle blik op het hoesje van de promo van Liz Greens debuutalbum O, Devotion! vertelt ons dat de lancering van deze schijf plaatsvond op 23-1-2012. Het bleek een alleraardigst album te zijn waarop Liz ons trakteerde op een tiental zelfgeschreven liedjes. Liedjes waarin ze met haar sympathieke stemgeluid en relaxte akoestische gitaarspel blijk gaf van haar talenten. Talenten die ze ook op haar jongste album Haul Away! opnieuw met veel elan voor het voetlicht brengt. Sterker nog, om met onze Geliefde Leider Kim Jong-un te spreken durf ik de constatering wel aan dat dit album een grote sprong voorwaarts betekent in haar ontwikkeling als muzikant. Een forse uitbreiding van het stilistische reservoir is merkbaar in de opmaak van haar liedjes. Stijlinvloeden uit het cabaret van Kurt Weil en Bertolt Brecht koppelt ze moeiteloos aan jazzinvloeden terwijl bijvoorbeeld ook het geluid van een brassband op het programma staat.

Het gehanteerde instrumentarium is fors uitgebreid en het repertoire biedt plaats aan fraaie toevoegingen op piano, klarinet, saxofoon, staande bas, drums en banjo. De veelvoud aan stijlen verdragen elkaar uitstekend. Dat geldt zowel voor de gelaagde opzet van de afzonderlijke liedjes alsmede voor het totaal van dit album. Dat Liz ook vocaal weet te imponeren tegen de achtergrond van een enkele piano, is een extra factor om haar verrichtingen hoog in te schatten. Mij heeft deze zangeres uit Manchester royaal weten te overtuigen. Haul Away! is in het landschap van de huidige Britse populaire muziek een aparte, boeiende bijdrage van een zangeres die het verdient een groot publiek te trekken.

www.lizgreenmusic.co.uk

(Koos Gijsman)