Terwijl de toevloed van goede tot fantastische albums stilaan de contouren van een lawine aanneemt, brengt mijn oude held Elliott Murphy, een man met ruim 30 albums op zijn naam, een bescheiden EP’tje uit met vijf nummers die ontstaan zijn dankzij een gedachte van de Franse dichter Baudelaire: Celui qui regarde du dehors à travers une fenêtre ouverte, ne voit jamais autant de choses que celui qui regarde une fenêtre ferme (Degene die door een open venster kijkt, ziet nooit zoveel als degene die naar een gesloten venster kijkt).
Hoewel de songs niet ingrijpend afwijken van het aansprekende recept dat Murphy al jarenlang hanteert, klinkt Intime – zoals de titel doet verwachten – directer dan wat we doorgaans van hem gewend zijn, een beetje alsof de nummers in zijn eigen woonkamer zijn opgenomen. Bloedbroeder Olivier Durant tovert de mooiste riedels uit zijn gitaar terwijl Murphy, die in het diepst van zijn gedachten toch altijd meer een dichter dan een rockmuzikant is geweest, met het ene na de andere zwierige beeld voor de dag komt: “Are your mistakes coming back? / They’re like rabbits jumpin’ out of the hat”. Dit in omvang bescheiden werkje is een onmisbaar hebbedingetje voor de fans. Anderen beginnen beter vooraan in de lange rij.