RSS

Dave Olney, de beste songwriter waar je nooit van hebt gehoord

Artikelen over David Olney beginnen vaak met een uitspraak van Townes Van Zandt die in 1991 beweerde dat zijn collega een van de beste songwriters is die hij kent, te vergelijken met Mozart, Bob Dylan en Lightnin’ Hopkins. Townes is er niet meer om dit te bevestigen, maar het is zeer de vraag of hij het echt meende. Waarschijnlijk wilde hij David Olney gewoon een steuntje in de rug geven toen die het nieuwe album ‘Roses’ uitbracht. Olney op een lijn plaatsen met Mozart gaat immers tamelijk ver. Laten we de bewering van Townes Van Zandt dan ook maar gauw vergeten en ons concentreren op de echte David Olney, een man die meer dan duizend songs schreef, maar er nooit een hit mee scoorde. Dat deden anderen voor hem, zoals Emmylou Harris en Linda Ronstadt. De Los Angeles Times omschreef de 66-jarige veteraan uit Nashville terecht als the best songwriter you never heard of.   

Momenteel is Olney weer in het land voor de zoveelste tour. Nederland is een geliefde bestemming, ‘our overseas headquarters’ noemt hij het zelf. Dit keer verzorgt hij elf optredens voor zijn trouwe aanhang. Hij brengt een nieuw studio-album mee, ook dit keer gefinancierd door middel van crowdfunding via Kickstarter.com. De titelsong ‘When The Deal Goes Down’ schreef hij naar eigen zeggen om de Grote Man Daarboven advies te geven ‘about how to run the universe’. Olney is van alle markten thuis: hij zingt over leven en over dood, en over alles wat daartussen zit. Tijdens het optreden in de serie Ad van Meurs presenteert in Meneer Frits in Eindhoven passeerden maandagavond 17 november maar liefst 24 songs, vergezeld door kreten van bewondering in de zaal. Te gek! Ongelooflijk! Meesterlijk! Uiteraard een staande ovatie aan het eind.

Olney had last van een koude start. De eerste drie nummers voltrokken zich zonder hij ook maar een woord tot het publiek richtte. Olney, die zijn carrière begon als rocker, koos voor een paar uptempo nummers, waar zijn stem zich niet echt meer voor leent. Hij is op zijn best in de langzamere songs, zoals ‘Soldier of Misfortune’, een nummer dat hij in 1975 schreef en dat nu deel uitmaakt van zijn nieuwe album. Het stond overigens ook al op zijn album ‘Ache of Longing’ uit 1992. Sterke tekst, subtiel gespeeld door begeleider Sergio Webb en vooral mooi gezongen. Ook de treurige wals ‘Sad Saterday Night’, eveneens een nummer van het nieuwe album, kreeg een eersteklasbehandeling. Olney schreef dit nummer samen met Ad Vanderveen. Het laatste nummer voor de pauze was ‘Snowin’ on Raton‘, bekend van Townes Van Zandt. Olney maakte er iets moois van, een versie die te prefereren valt  boven die van de Meester zelf.

Na de pauze kwamen de mooiste parels te voorschijn. ‘Jeruzalem Tomorrow’ van Olneys topalbum ‘Deeper Well’ uit 1988 kreeg een prachtige uitvoering. Sergio Webb, de gitarist met het Amish-uiterlijk, compleet met tuinbroek en warrige baard, soleerde erop los, terwijl David Olney het beste uit zichzelf naar boven haalde. Het nummer is bekend geworden door de uitvoering van Emmylou Harris, die het in 1993 op de plaat zette. Beide versies zijn briljant. Onbegrijpelijk dat David Olney er zelf nooit mee heeft gescoord. Freek de Jonge heeft het nummer ooit nog in het Nederlands vertaald, maar durfde het niet aan om het zelf te zingen. Terecht uiteraard.

Ook mooi was de uitvoering van ‘1917’, een nummer van het album ‘Through the Glass Darkly’ uit 1999 dat Emmylou Harris en Linda Ronstadt de country charts inzongen. Deze song is door Olney geschreven vanuit het standpunt van een Frans hoertje, dat tijdens de Eerste Wereldoorlog een jonge soldaat drie dagen in de hemel bezorgt, daarna kan hij terug naar het front om te sterven als kanonnenvoer. “Oh, I’d pray for him but I’ve forgotten how. And there’s nothing that can save him now”. Helaas vond Olney het nodig het grootste cliché uit de muziekgeschiedenis van stal te halen. Hij moedigde het publiek aan om ‘lalala’ te zingen, en daar gingen ze, lalala, de een nog valser dan de ander. Gatverdamme. 

Tekst: Sjoerd Punter

Foto’s: Ronald Rietman

 

22-11 In The Woods, Lage Vuursche

23-11 Paradiso, Amsterdam

24-11 Vreeswijk Cultuur, Rotterdam

25-11 Q-bus, Leiden

 


Comments are closed.