We schrijven het jaar 1993. In de winter van dat jaar raakt de grungeformatie Nirvana volkomen geisoleerd door zware sneeuwval van de buitenwereld en neemt in de twee weken tijd het legendarische album In Utero op. Twintig jaar later, zit het Londonse trio Mazes door fikse sneeuwbuien  vast in een New Yorkse studio, Tot overmaat van ramp worden de instrumenten van de drie heren uit de opnamestudio ontvreemd. Over sommige platen moet je gewoonweg niet teveel lullen, maar ervan genieten.

Een ding weet ik zeker: elke seconde van de elf alternatieve indiepop en psychedelische postpunklieds op “Wooden Aquarium” die in een take zijn vastgelegd op een twee sporen recorder,  ademt genot, overgave en intense chemie op het hoogste niveau.Mazes ontleend haar kracht aan dynamiek, onverwachte stops en tempovariaties.Het nieuwe album klinkt fris en rammelend met nerveus stuwende ritmes. Elf dwarse liedjes zonder coupletten of refreinen. Wie het Britse bandje wil duiden, moet het ergens zoeken tussen Television, Buzzcocks, The Feelies, Parquet Courts, Throwing Muses en The Pixies. Voer voor de tegendraadse muziekliefhebber.

www.wearemazes.com

(Johan Schoenmakers)