Wat gebeurt er met iemand die geboren wordt uit twee hoboïsten, waarvan eentje tevens een wereldberoemde componist is? Juist, die persoon gaat muziek maken. De inmiddels 62-jarige klassiek geschoolde celliste en folkzangeres Kath Bloom, dochter van Robert Bloom treedt niet vaak op de voorgrond. Insiders zijn al langer bekend met de integere, obscure zangeres, waarvan tussen 1978 en 1984 acht avantgarde folkbluesalbums worden uitgebracht met de experimentele muzikant Loren Connors. Na een ingelaste periode van bezinning blijft haar soloplaat “Come Here” uit 2005 in de marge steken. Kath Bloom wordt vier jaar later alsnog herontdekt na het verschijnen van  het compilatie-album Loving Takes This Course: A Tribute to the Songs of Kath Bloom. Een eerbetoon door onder meer Bill Calahan,  Mark Kozelek, Devandra Banhart,  Josephine Foster en Meg Baird met een greep uit haar album “Come Here en een selectie aan nummers uit het opvallend onopvallende oeuvre van Kath en Loren.

Vanaf de openingsregels ‘Wild streets and colored buildings, Who within this lies? Who wants something more than life?Only mix and Die” van Blooms nieuwe worp “Pass Through Here”  is het werkelijk likkebaarden geblazen voor liefhebbers van de tekstuele hoogstandjes en diepzinnigheid van Emmylou Harris of  de venijnige grimmigheid van Lou Reed.  “Pass Through Here” laat muziek horen in een uitgepuurde vorm. Meer dan Kaths zwaar op de maag liggende, pratend, lijdend en  dissonant stemgeluid, een akoestische gitaar, viool, cello, drum  en subtiel verweven synthesizerklanken en achtergrondzang is er niet nodig om de luisteraar aan de speakers te laten kluisteren.  Pure geluidskunst zonder overbodige ballast. Een glanzend pareltje. Een album dat langzaam aan in je hoofd nestelt. Dat maakt het luisteren naar “Pass Through Here” tot een intensieve en intrigerende  bezigheid.

www.kathbloom.com

(Johan Schoenmakers)