(OLÉ)

Het recenseren is altijd een verhaal apart. Je kunt je aandacht vestigen op onbekende meesterwerkjes, of soms verzuchten wat je met een tweede concertrecensie in drie maanden tijd kan toevoegen aan een carrière van een band. Moet ik nog uitleggen wie de Règâhs zijn? Dat zij uit Den Haag komen, inmiddels acht jaar bestaan, zich bewegen in het flamencogenre, gespeend van plathaagse humor, zes cd’s hebben uitgebracht waar ze met hun recentste uitgave “Regah Love” en hun programma “Speluh” dit jaar langs diverse regionale theaters reizen, waar telkens het dak afgaat? Je zoekt het zelf maar uit op het internet. Op vrijdag 10 april speelden de Règâhs een thuiswedstrijd in Het Paard van Troje.

Oftewel, “Dansuh in het Paard”, samen met Tim Akkerman die met een korte, akoestische set als opwarmertje zou dienen. Maar Tim is niet een muzikant die een zaal in vuur en vlam zet met zijn mooi, ingetogen liedjes. Aan het orkaan van geouwehoer te merken liep het publiek in het Paard dan ook niet warm voor zijn optreden.

Een bijzonder en speciaal moment voor het publiek in het Haagse Paard van Troje als rasmuzikanten Johan Frauenfelder , Marcel de Graaf, Elvin den Haan en Evert Willemstijn van De Règâhs , geflankeerd door vier danseressen in prachtige kledij en Johan Frauenfelders dochter José op het electronische blaasinstrument ‘Ewi’ het podium van Het Paard van Troje betreden. Toegegeven, het geluid zong aan het begin soms hinderlijk rond en de reacties vanuit de zaal waren aanvankelijk lauwtjes. Nadat de onwelwillende microfoon van Johan Frauenfelder was vervangen, liep alles op rolletjes en werd het grotendeels Haagse publiek ondergedompeld in de wereld van de flamenco.

De speellijst bestond in het eerste deel van het Règâhsoptreden uit nummers met hertalingen van het Gipsy Kings oeuvre, waaronder Nai No, Jij Bent Het Voor Mij, Bandoleros/Bijna mee, Pech voor Sevilla en Takke Pokke Wijf. Ondanks de vier dansende flamencodames, ritmisch handgeklap en de nodige aanmoedingen van Frauenfelder was er nauwelijks beweging bij het Haagse publiek te krijgen, reden te meer voor  Règâh adonis Marcel om tijdens het nummer Mannen uit Den Haag met Carmen de sterren van de hemel te dansen met hierbij een prominente rol voor kleine Règâh Mark op gitaar.

Uiteindelijk kwam er sfeer in het publiek tijdens bekende Beatleskrakers Twist and Shout ( Jij ken het Shakuh), Daytripper (Ego Trippah) en Rock ‘n Roll Music (Vette Rumba). Het Paard van Troje barstte op het eind van de avond pas echt uit zijn voegen en ging het publiek los tijdens Règâhsklassiekers als Pechvogel, Bandjes uit Den Haag en Mariska Venus.

Tekst: Johan Schoenmakers

Foto’s: Tineke Beckers