RSS

Villagers – Where Have You Been All My Life?

Op het vierde album Where Have You Been All My Life? van Conor O’Briens Villagers krijgt de luisteraar een studio-optreden te horen dat in één dag is opgenomen in de RAK Studios in Londen. Radiohead-producer Richard Woodcraft heeft het groepsgeluid van onze Ierse vriend plus vaste begeleiders in een of twee takes op de band geknald. Het resulteert in een sympathiek klinkende vertolking van een twaalftal liedjes. Naast de cover Wichita Lineman van Jimmy Webb bestaat het repertoire uit een selectie van de liedjes van de drie studioalbums voor dit album. De helft daarvan is afkomstig van het in 2015 verschenen album Darling Arithmetic waarop Conor vrijwel alleen te horen is. De inbreng van zijn vaste begeleiders pakt goed uit en voegt ten opzichte van de eerdere uitvoering op dat album een welkome extra dimensie toe. Omgekeerd pakt de spaarzame aanpak van de rest van de liedjes – die we kennen in een veel bredere opzet van de twee eerste albums – bijzonder goed uit en onderstreept nog eens de niet geringe kwaliteiten van O’Brien als zanger en liedjesschrijver.

The Paper Kites – Twelvefour

Twelvefour is het tweede album van de Australische groep The Paper Kites. De groep ontstaat uit de vruchtbare muzikale samenwerking van de twee schoolvrienden Sam Bentley (zang, gitaar) en Christina Lacy (zang, gitaar, keyboards). Een uitnodiging voor een optreden op een lokaal festival noodt het duo tot een uitbreiding van zijn potentieel met de inbreng van Sams neef Josh Bentley (drums) en de vrienden Sam Rasmussen (bas, synthesizer) en David Powys (zang, gitaar, banjo en lap steel). Naar eigen zeggen schreef Sam Bentley de liedjes voor dit album in de periode tussen middernacht en vier uur in de ochtend. Dat is goed te horen want op het lied Woke Up From A Dream na bestaat het repertoire geheel uit ballads. De groep opteert daarbij voor melodieuze zangpartijen en een klankbeeld met een prominente plaats voor gitaarpartijen en pianoklanken. Naast een verwantschap met hun landgenoten van Boy & Bear en Husky knipoogt de groep regelmatig naar het geluid van The Cure begin jaren tachtig. Hoewel de groep incidenteel ook een drummachine en een synthesizer in de strijd gooit, is de muzikale invulling niet zodanig dat mijn aandacht het hele album moeiteloos gericht blijft op al hun liedjes. Daarvoor klinkt hun repertoire op den duur toch wat te voorspelbaar. Al moet ik daar direct aan toevoegen dat prachtliedjes als het verstilde A Silent Cause en de tegen R & B aanschurkende afsluiter Too Late een grote belofte inhouden voor de toekomst.

(Koos Gijsman)

 


Comments are closed.