RSS

Dawes – We’re All Gonna Die

dawes

Dertig seconden. De eerste dertig zaligmakende seconden van opener One Of Us, gespitst in het soul en popgenre met een rauw randje en je weet precies waar je aan toe bent met het nieuwe album van de Californische formatie Dawes. Laat je overigens niet misleiden door de albumtitel “We’re All Gonna Die”, want hoewel je zou gaan doemdenken klinkt het vijfde werkstuk van voorman Taylor Goldsmith (zang, gitaar) en consorten uiterst fris, geïnspireerd en scherp van geluidsopmaak, dat als geheel levenslust en optimisme uitademt. Evenals Neil Young (Harvest – Tonights the night – Trans), Paul Simon (Simon & Garfunkel – Graceland) en Bob Dylan (van protestzanger in de jaren zestig tot de funk en popcrooner op het jaren tachtig album Empire Burlesque) wil de band niet in herhalingen vallen en zijn de referenties naar het folkrockgenre en het jaren zeventig Laurel Canyon geluid van platen als North Hills (2009), Nothing is wrong (2011) en Stories Ends (2013) compleet verdwenen.

De opluchting en een overdosis aan zelfvertrouwen van de door voormalig Daweslid Blake Mills geproduceerde transformatie is voelbaar op de nieuwe schijf. Mijn oren staan dan ook open voor het genot van het warme pop en soul geluid. Resulterend in tien fraaie liedjes met uitgekiende melodielijnen op “We’re All Gonna Die”, waarop de toetsen, de basgitaar en Goldsmiths exceptioneel stemgeluid op de voorgrond aanwezig zijn en de gitaren en drums achter in de mix liggen. Naast de samenwerking met gelijkgestemde vrienden onder wie Jim James van My Morning Jacket (We’re All Gonna Die) en Alabama Shakes zangeres Brittany Howard (Alabama Shakes),de excentrieke Will Oldham en drummer Jim Keltner, bekend van zijn vele sessiewerk in When The Tequila Runs Out openbaart Dawes zich op deze plaat vooral als sterke vertegenwoordiger van de Amerikaanse popmuziek.

www.dawestheband.com

(Johan Schoenmakers)


Comments are closed.