RSS

Wyvern Lingo: originaliteit als keuze

wyvern

Wyvern Lingo is een van de groepen die te zien is op Eurosonic Noorderslag, het belangrijkste platform voor Europese muziek. Een mooie aanleiding om Caoimhe Barry, zangeres en drummer van de Ierse band te interviewen, te meer daar de drie dames met hun veelzijdigheid en onmiskenbare muzikaliteit een van de boeiendste acts op het festival vormen.

Tik Wyvern Lingo in op Spotify en het populairste nummer blijkt ‘Snow’ te zijn, met meer dan anderhalf miljoen hits. Goede tweede is ‘Used’, dat bijna anderhalf miljoen keer is afgespeeld. Niet slecht voor een betrekkelijk onbekende groep uit Ierland. Bijzondere nummers ook, ongerept en puur als een Iers winterlandschap in de vroege ochtend, met bijzonder fraaie samenzang en gevoelige, goeddeels akoestische instrumentatie. Zeker ‘Snow’ is innemend en liefelijk. Je hoort de hand van de gitarist van positie veranderen bij een akkoordwisseling, de fluit middenin het nummer zorgt voor een pastorale stemming, de tekst is dichterlijk: “My love grows like the silence of snow’.

Wat vinden jullie ervan dat juist deze twee nummers zo populair zijn?

“Wij zijn uiteraard zeer te spreken over de populariteit van ‘Snow’ en ‘Used’. Alleen: die nummers zijn niet bepaald karakteristiek voor onze muziek. Je hoort er niet aan af dat wij een band zijn met een volledige bezetting. Onze andere nummers zijn veel voller en hebben ook meer een ‘groove’ dan deze twee. Vermoedelijk doen ze het zo goed omdat ze goed in afspeellijsten passen zoals ‘Ierse muziek’ of ‘Winterse muziek’. En live komen ‘Snow’ en ‘Used’ heel goed van pas om intimiteit te scheppen en in alle rust in contact met het publiek te komen.”

Inderdaad is jullie muziek veel diverser dan je zou zeggen op grond van die twee nummers, die erg leunen op traditionele folk en ‘close harmony’. Maar funk en disco lijken ook een bron van inspiratie, zeker op ‘Letter to Willow’, hip hop (op ‘Running’) en klassieke rock ook. Kun je wat artiesten noemen die jullie hebben beïnvloed?

“We zijn alle drie opgegroeid in muzikale families. Onze ouders hielden vooral van de muziek uit de jaren 60 en 70, onze oudere broers en zussen van de grunge uit de jaren 90, en in onze jeugd was er op de radio vooral R’n’B te horen. Dus elk liedje dat we maken kan een zeer gevarieerde combinatie van invloeden een rol spelen – het ene nummer kan geïnspireerd zijn door Destiny’s Child, Jeff Buckley en Thin Lizzy en het volgende nummer door TLC, de vroege Red Hot Chili Peppers en Led Zeppelin. Ik zou niet weten wat ons eigenlijk NIET zou kunnen beïnvloeden! Het is ongebruikelijk om uit zo veel bronnen te putten en omdat we zoveel keuzevrijheid hebben is het ook een hoop werk voordat onze songs behoorlijk klinken, maar we weten niet beter. Wij houden van nummers met een groove, we houden van harmonie, we houden van donkere elementen en van lekkere akkoorden. ”

Jullie komen uit Bray, net als Hozier. Jullie spelen bovendien geregeld met hem samen. In hoeverre heeft hij jullie beïnvloed?

“Met zijn arbeidsethos en zijn succesvolle carrière is hij van grote invloed geweest. Dankzij hem hebben we besloten om fulltime muziek te gaan maken. Ik heb de kunstacademie afgebroken om als achtergrondzangeres in zijn band te kunnen werken. Hij heeft me laten inzien dat ik professioneel muzikant wilde worden, zelfs al betekende dat waarschijnlijk dat ik niet veel geld zou verdienen en vaak bij vreemden op de vloer zou moeten slapen: ik wilde muziek maken en de wereld rondreizen als optredend muzikant.”

Jullie instrumentatie is vaak ongebruikelijk. Jullie maken bijvoorbeeld nogal eens gebruik van een bas synthesizer. Kun je wat meer vertellen over de keuze voor bepaalde instrumenten?

Ik speel drums, Saoirse speelt gitaar en Karen speelt toetsen en, inderdaad, bas synthesizer! We hebben een tijdje geprobeerd om met sessiemuzikanten te spelen: een drummer en een bassist en op sommige nummers zelfs een cellist en fluitist. Dat voelde niet goed tijdens optredens; de sfeer bleek veel beter te zijn als we gewoon met z’n drieën op het podium stonden. Dus zijn we afgestapt van het experiment met sessiemuzikanten en hebben we moeite gedaan om zelf meer instrumenten onder de knie te krijgen. Ik heb sindsdien behoorlijk leren drummen en Karen heeft een manier gevonden om tegelijkertijd bas synthesizer en toetsen te kunnen spelen. Onze aanpak om meer zelf te doen is ‘cool’ en heeft ons veel gebracht: als je dingen zelf moet doen moet je vaak een originele benaderingswijze kiezen. Het gebruik van de bas synthesizer bijvoorbeeld: die is nu erg kenmerkend voor onze sound geworden.”

Tot slot: jullie teksten lijken vaak even poëtisch als ondoorgrondelijk. Waar gaan ze over?

“We schrijven graag uit eigen ervaring; al onze teksten zijn heel oprecht en persoonlijk. Tegelijkertijd houden we van verwijzingen, bijvoorbeeld naar cartoons of mythen. We beginnen meestal ieder voor zich aan een nummer – met een idee voor een melodie of een couplet – en dan proberen we die ideeën samen uit te werken. We hebben allemaal een eigen inbreng. Karen is geweldig met melodieën, Saoirse en ik zijn goed te zorgen dat een lied het juiste gevoel overbrengt – bijvoorbeeld door een koor toe te voegen om een nummer boven zichzelf uit te tillen. Er gaat vaak een werk in zitten voordat we helemaal tevreden zijn, en we hebben elkaar nodig om onbevangen te kunnen blijven schaven aan onze muziek. Nu ik  erover nadenk schrijven we zelden liefdesliedjes; kennelijk worden we geïnspireerd door andere zaken. We leggen nu overigens de laatste hand aan een album. Het verschijnt in februari en als je wilt weten wat ons bezighoudt, moet je zeker luisteren.”

Wyvern Lingo is op 11 en 12 januari te zien op Eurosonic Noorderslag

(Jan Bletz)
 

 

 


Comments are closed.