Afgelopen dagen volgde ik het nieuws over de opgestapte Oekraïense organisatie van het Eurovisie Songfestival in Kiev. Een liedjesfestival waar de Oost-Europese landen elkaar jaarlijks de bal toespelen met verschrikkelijke muzak, die je bij de eerste de beste toiletbezoek wil doorspoelen. Dat het ook anders kan wordt al vele jaren bewezen door de overtuigende oorspronkelijkheid en verfrissende volkse balkan klanken van ons eigen Amariszi. Speels met diverse genres en geniaal met de elementen. De enthousiaste leden van het twaalf koppig ensemble voelen zich op het derde album, dat zij in het tienjarig bestaan hebben uitgebracht, als een “Babel Fish” in het water. Een visje, ontsproten aan de verbeelding van de Britse auteur Douglas Adams, die het in zijn boek Het transgalactisch liftershandboek (The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy) omschreef als een klein, geelkleurig, mogelijk oudste parasiet uit het universum. Elke taalvorm zou te verstaan zijn als je er eentje van in je oor zou steken’. Was het niet uit Adams’ vindingrijke brein gekomen, had het een prachtig hulpmiddel kunnen zijn de zeven composities te verstaan.
Naast de twee instrumentale fuifnummers en het in het Nederlands vertolkte wonderschone Het Vertrek wordt ons namelijk het overige materiaal in het Turks, Spaans, Duits, Engels, Italiaans, Frans en Hongaars met heldere dictie en een overvol palet aan klankkleuren toegezongen door Merel Simons. Opgenomen in een tot studio omgebouwde wijnkelder in de landelijke omgeving van het Hongaarse Karad, waar het grote gezelschap van Amariszi met hun energieke expressie en bezieling er een opzwepend feestje van maakte. Een wereldse stamppot aan breed uitwaaierende muziek in een bezetting van zang, accordeon, drums, saxofoon, trompet, klarinet, viool en gitaren, dat vol overtuiging en kwaliteit uit je speakers spat.
18-02: Amsterdam, Concerto (15.30)
18-02: Amsterdam, Melkweg (22.45)
www.amariszi.nl
(Johan Schoenmakers)