RSS

Michael Chapman – 50

michaelchhapman

Het is voor het eerst aan het einde van de jaren zestig dat de naam van Michael Chapman verschijnt op de affiches van de Engelse folkclubs. De in Leeds geboren zanger-liedjesschrijver debuteert in 1969 met het album Rainmaker. Twee zaken vallen daarbij direct op: ten eerste blijkt uit het openingslied It Didn’t Work Out dat Chapmans levensvisie nu niet bepaald overloopt van optimisme en ten tweede is zijn gitaarspel van uitzonderlijke klasse. Op dat vlak kan hij zich moeiteloos meten met illustere tijdgenoten als Bert Jansch, Davey Graham en John Martyn. Het is ook vooral die capaciteit die hem in de jaren tachtig tijdens het toeren door de USA een aanhang bezorgt onder Amerikaanse vakbroeders als Thurston Moore, Jack Rose, Nathan Bowles en Steve Gunn. Laatstgenoemd tweetal hielp Chapman uitgebreid met de instrumentale invulling van zijn jongste album 50 dat opgenomen werd door Jason Meagher in de Black Dirt Studio in New York. Bovendien zorgden zangeres Bridget St. John, gitarist/pianist James Elkington en Jimy Sei Tang (bas, synthesizers, vocals) tijdens de opnames voor een extra muzikale impuls.

Op 50 kijkt Chapman terug op zijn bewogen bestaan middels drie nieuwe liedjes (Sometimes You Just Drive, Money Trouble en het instrumentale lied Rosh Pina) plus een verzameling obscure liedjes uit zijn omvangrijke catalogus. Naast de fraaie herinterpretaties die het collectief loslaat op deze liedjes, zijn het vooral de hartverscheurend mooie  liefdesliedjes Falling From Grace en The Mallard die de luisteraar bij de strot grijpen. In het afsluitende lied Navigation neemt Chapman ons mee op een weg die onderbroken wordt door een rivier: “The water’s wide, no way to cross. I ask the price, but not the cost, for what if boat and souls were lost, for navigation.” Wijs geworden door de vele ervaringen die het leven hem geboden hebben, klinkt er aan het einde van zijn beschouwingen over zaken als sterfelijkheid, natuurrampen, hongersnood en vergeving een gelouterde acceptatie door in de stem van deze sympathieke Engelse bard. Veel zal het komende jaar de revue passeren in het americanagenre. Michael Chapman en zijn vrienden hebben in de eerste weken van 2017 alvast een  monumentale plaat afgeleverd die een leven lang meegaat.

www.michaelchapman.co.uk

(Koos Gijsman)

 


Comments are closed.