Een kleine achttien maanden geleden werd de muziekwereld verblijd met het verschijnen van het album Listen To Formation, Look For The Signs. Het betrof het debuut van de uit Nieuw Zeeland afkomstige zangeres-liedjesschrijfster Nadia Reid. Over de hele linie vielen mijn collega’s over elkaar heen om deze plaat aan te prijzen bij het publiek. Eerlijk gezegd ontging mij in eerste instantie de noodzaak om deze productie zo de hemel in te prijzen. Eigenlijk begonnen de negen liedjes pas te beklijven nadat ik het album meerdere malen gehoord had. Wat de toegankelijkheid betreft valt haar tweede album Preservation voor mijn smaak veel directer op zijn plaats. De liedjes op Preservation handelen over een turbulente periode in haar leven waarin ze na het verlies van haar minnaar aan haar beste vriendin met zichzelf en de wereld in het reine moest zien te komen. Gelukkig heeft ze een creatieve uitlaatklep die haar in staat stelt het verdriet een plek te geven. Samen met het klankrijke spel van haar vaste gitarist Sam Taylor vult de typische, vibratieloze zang van Reid het geluidsbeeld van deze plaat. Vanaf de eerste klanken van opener en titellied Preservation tot en met de laatste flarden van afsluiter Ain’t Got You is de luisteraar getuige van een van de meest verstilde platen van het jaar 2017.Echt vrolijk wordt het daarbij nooit, maar voor wie niet genoeg kan krijgen van melancholieke kwaliteitsliedjes met een subtiele folkpopafdronk, is Preservation een plaat om te koesteren.

www.nadiareid.com

(Koos Gijsman)