Ettelijke maanden terug toerde het Californische gezelschap Venice ter promotie van het nieuwe album “Into The Morning Blue” door Europa. Nou ja, Europa, vooral in Nederland, maar daarnaast stonden tevens optredens in Frankrijk, Denemarken en Duitsland op de agenda. Met het album “Twee Meter Sessies” brak de Amerikaanse band met hun kenmerkende, betoverende meerstemmige perfectie zeventien jaar geleden door in ons land. Hun populariteit is sindsdien flink gegroeid. Niet zo vreemd dat de theaters dit jaar tijdens de voorjaarstour wederom afgeladen vol zaten. Met het meest recente album “Into The Morning Blue” laat het viertal horen dat het kwaliteitsmuziek blijft afleveren. Veel aandacht is besteedt aan het mooi uitklapbaar cd-hoesje. Diezelfde zorg hebben Michael, Mark, Kipp en Pat Lennon in de muziek van “Into The Morning Blue” gestopt. Hierop gaat Venice verder met het smeden van degelijke liedjes, die het terrein van de verantwoorde muziek opgaan. Geraffineerde en ontroerende melodieën, geschikt voor de late avond, die een zachte streling voor je oren zijn zoals In A Heartbeat, Suddenly You Walked In, Into The Blue en Sunrise.
Puntgave liedjes met een persoonlijke inhoud, die grotendeels leunen op een loom ritme. Keurig binnen de muzikale lijntjes met toegankelijkheid als hoofddoel. Zoetsappig en soft? Ach, soms kan je er geen genoeg van krijgen. Zo ook laatst in het Oude Luxor theater in Rotterdam, waar de sympathieke en knuffelbare heren uit de Amerikaanse (zon, zee, surfen en strand) westkust een goed en feilloos optreden wisten neer te zetten waar jong en oud van genoot. Met het openingsnummer Doesn’t Get Any Better Than This van hun laatste plaat geeft de band de zaal een warm welkom. Om vervolgens te kiezen voor de aangename herkenning van ouder werk als Always, End Of The World en We’re Still Here. Wanneer het publiek een deel van The Family Tree voor zijn rekening neemt en de heren van Venice daarna het nummer weer oppakken zorgt dat voor het overbekende kippenvelmoment. Tijdens het nummer Baby’s Calling zorgen de gitaarsolo’s van Michael Lennon voor meer energie. Ook meezingbare nummers die je een goed humeur geven als If I Were You, The Man You Think I Am, Think Again en het afsluitende One More Song houden de stemming erin. Van mij mag de beer op dezelfde wijze ook weer eens op plaat losgaan.
(Johan Schoenmakers)