Ooit begonnen in 2010 als vijftien koppig collectief van vrienden, die een diepe duik namen in de oude gospelmuziek, is The Eagle Rock Gospel Singers inmiddels gereduceerd tot een uit drie heren en twee dames met geweldige strotten tellend kwintet met eigen liedmateriaal. Een unieke stijl, waarmee de vijf-eenheid op overtuigende wijze de gospel, indierock en americana omarmen met religieuze aspecten zonder de typerende halleluja kenmerken. Is “No Glory” dan een gospelalum hoor ik je denken? Niet in de letterlijkste zin van het woord. The Eagle Rock Gospel Singers klinkt meer als The Mama’s & The Papa’s met de muzikale inslag van The Black Keys of Calexico. Met hun muziek veroverden ze de afgelopen jaren Amerika en Canada, maar of ze binnenkort ons land aan hun voeten gaan krijgen is nog de vraag. Want tot mijn grote verbazing wordt er naar mijn weten nooit iets geschreven over dit gezelschap. Twee jaar na het debuutalbum “Heavenly Fire” van The Eagle Rock Gospel Singers bestaande uit Will Wadsworth (drums, zang), Jeremy Horton (gitaar, zang), Kevin Collins (basgitaar), Kim Garcia (zang) en Andrea Chita (zang) is er een nieuwe plaat. Het door Matt Wignall (Sam Outlaw, J Roddy Walson) geproduceerde album “No Glory” is evenals hun debuutschijf in eigen beheer verschenen. Naast de vaste leden kreeg het vijftal op “No Glory” hulp van Jeremy Long (pedal steel), Theodore Smith (trompet), Nathan Jensen (saxofoon), David Maust (orgel) en Kelsey Lee (zang). “No Glory” is een fantastische plaat met emotie, kracht, bezieling, oprechtheid en een geloof in een betere wereld. Muziek met rust en een geweldige vocale expressiviteit. Gezegend met Gods hulp zullen we zien wat de toekomst voor deze formatie gaat brengen.

www.ergospelsingers.com

(Johan Schoenmakers)