Twee jaar geleden maakte de uit Noorwegen afkomstige groep Gazpacho met het album Molok een van meest vernieuwende progrockplaten van de laatste jaren. Opgericht in 1996 door de drie kernleden Jan Henrik Ohme (zang), Jon-Arne Vilbo (gitaar) en Thomas Andersen (keyboard) heeft de groep sedert haar debuutalbum Bravo uit 2003 gesleuteld aan het groepsgeluid. Mede door de komst van producer/violist Mikael Krømer is het klankbeeld van Gazpacho uitgebreid met invloeden uit de traditionele Noorse volksmuziek en koorzang. Ook op hun jongste album zijn deze invloeden gehanteerd bij de opmaak van de liedjes. Vernoemd naar de eerste bemande Russische ruimtecapsule Soyuz neemt de groep in het gelijknamige openingslied de luisteraar mee naar de tijd van de Koude Oorlog. Een periode uit de Russische geschiedenis die kunstenaar Antonio Seijas heeft vastgelegd in het kleurgebruik en het lettertype van het hoesontwerp van deze plaat. Naast het tragische lot van de Soyuzpiloot Vladimir Komarov, wiens capsule in 1967 op de aarde te pletter sloeg door een weigerende parachute, beschrijft tekstschrijver Jan Henrik Ohme een keur aan uiteenlopende onderwerpen. Zo zijn we in het lied Sky Burial getuige van de praktijken bij een Tibetaanse Boeddhistische begrafenis. Maar ook zaken als de eerste opname van de menselijke stem in 1860 en Hans Christian Andersen, de beroemde Deense sprookjesschrijver, komen aan bod. Nog altijd krijgen middels spel op de elektrische gitaar en keyboards invloeden uit de progrock een plekje in de arrangementen van de groep. De wijze waarop deze echter gekoppeld worden aan  de melodieuze zang, de verhalende liedteksten en de vele details uit andere richtingen maken Soyuz tot een uiterst toegankelijke plaat voor een breed publiek.

www.gazpachoworld.com

(Koos Gijsman)