Het geluk is aan mijn zij, dat ik deze plaat ontving om iets over te schrijven. Bij de allereerste beluistering van “World Gone Mad” pleurde ik bijna van mijn stoel. Het plattelandsgevoel van het New Yorkse Woodstock,  de onaardse schoonheid van de meerstemmigheid en de oprechte eerbetoon aan een legendarische band uit de muziekhistorie. Gewoon heerlijk, die nostalgie. Dit vijfkoppige collectief draagt een naam (The Weight Band), waarvan je zou vermoeden dat het om een stel copycats gaat. Niets is minder waar. “World Gone Mad” draait om het gevoel aan vroeger, de gemoedelijke sfeer en de herinneringen die deze plaat oproept aan The Band.  Uit een tijd zonder internet, waarbij je via muziekblaadjes en zeezender Radio Veronica nieuwe muziek ontdekte.

Jim Weider (zang, gitaar, mandoline), Marty Grebb (zang, toetsen), Brian Mitchell (zang, orgel, accordeon), Albert Rogers (zang, basgitaar) en Michael Bram (drums) halen het beste in elkaar naar boven. Van deze plaat word ik ontzettend blij. Ik tik dit stuk over een plaat die is opgedragen aan Levon Helm, Rick Danko en Richard Manuel, dan ook met  een gelukzalige grijns. Een feest aan klassevolle rootsrockmuziek.

Het begint meteen al goed met het onderhoudende titelnummer waarin alles klopt . Een aangenaam nummer wat er meteen inknalt met fenomenale vocalen, het fraaie arrangement en de uitstekende instrumentenbeheersing. Gegarandeerd dat je het daarna de hele dag in je hoofd hebt. Zo ook met de overige liedjes. Van begin tot het einde is “World Gone Mad” van The Weight Band geslaagd. Pracht sentiment.  Authentieker en bezielder dan “World Gone Mad” kan de muziekliefhebber het zich nauwelijks wensen. De vijf heren weten op de juiste wijze met grotendeels eigen materiaal een gevoelige snaar te raken. Een perfecte eenheid. Met dank aan het label Continental Record Services, dat zorgt voor de Europese verspreiding.

www.theweightband.com

(Johan Schoenmakers)