Vanaf 2003 verschijnt met enige regelmaat van de klok op betrekkelijk anonieme wijze nieuw werk van de Amerikaanse Laura Gibson. De teller staat met het recent uitgebrachte album “Goners” intussen op vijf. Naast de persoonlijke inhoud zit de pracht van deze plaat in de muzikale omlijsting en de etherische arrangementen. Haar lichthees stemgeluid, akoestisch gitaarspel en de schitterende klinkende wurlitzer piano vormen de basis. De aanvullingen van een contrabas, percussie, subtiel koperwerk en gedragen viool spel worden verzorgd door leden van Death Cab for Cutie, Neko Case en The Decemberists.

Het resultaat is een stemmig en melancholisch album van bijna veertig minuten en tien nummers. Een troostende plaat waarop de liedjes bij elkaar horen en een geheel vormen.”Goners” draait rond diverse thema’s zoals het verlies in haar tiener jaren van haar vader aan kanker en de twijfel of ze klaar is om moeder te worden. Hoewel een aantal nummers gitzwarte littekens verraden op haar ziel sprankelt altijd toch hoop aan de horizon. Ondanks het soms droefgeestige en spookachtige karakter is “Goners” ook een plaat voor denkers en voelers en zoekt het album op een filmische en dromerige wijze zijn weg. Na het kwetsbare en fraaie I Don’t Want Your Voice To Move Me laat ik de stilte even inwerken. Het is tijd om zelf ook even stil te staan.

05-04: Groningen, Lutherse Kerk
06-04: Arnhem, Luxor Live

www.lauragibsonmusic.com

(Johan Schoenmakers)

 

 

 

.