Soms heb je als recensent – al noem ik het liever ‘persoon die plaatjes bespreekt’ – een zeer bevoorrechte positie. Het is ons namelijk gegund om de evolutie van de muziek, of het ontbreken daarvan, van bands en muzikanten op de voet te volgen. Een van de bands die ik nu al vier albums lang volg, is het Nederlandse duo Tip Jar. Al moet me meteen van het hart dat je dat ‘Nederlands’ en ‘duo’ zeer ruim moet interpreteren, gezien de zeer nauwe banden die Bart de Win en Arianne Knegt (de kern van Tip Jar) hebben met Amerikaanse muzikale zielsgenoten als Walt Wilkins (zang, gitaar, producer), Bill Small (bass), Corby Craig Schaub (gitaar), Ray Rodriguez (drums) en Jimmy Davis (zang), muzikanten uit de entourage van Wilkins – en dan vergeet ik er nog een paar. Duo staat ook bewust tussen haakjes want gitarist Harry Hendricks maakt van Tip Jar eigenlijk een trio, dat ook nog eens geregeld een beroep doet op een Nederlandse muzikant als BJ Baartmans.
Met het onlangs verschenen album ‘Onward’ zijn De Win, Knegt, Hendricks en consorten intussen aan hun vierde album vol ‘neder-americana’ toe of zoals ik het eerder al omschreef: “veelal héél fraai gezongen liedjes die hun ontstaan meer ontlenen aan de weidse vlakten en canyons van Texas dan aan de kleigrond en de landerijen van Noord-Brabant”. Al is die Nederlandse klei gelukkig nooit helemaal verdwenen. Daar blijf je namelijk een zweem van horen in de uitspraak en klankkleur van De Win en Knegt en dat bedoel ik als een compliment. We hebben hier namelijk niet te maken met muzikanten die per se als Amerikanen willen klinken, maar die gewoon de muziek willen maken die hen na aan het hart ligt.
Inhoudelijk wijkt ‘Onward’ amper af van zijn drie voorgangers, al valt het deze keer op dat het geluid wat voller klinkt. De songs van De Win en Knegt lenen zich namelijk zowel voor een minimale als een wat uitgebreidere setting zolang er in dat laatste geval maar iemand achter de knoppen ziet die weet waar hij de nuances moet leggen. Met Walt Wilkins zit je op dat vlak natuurlijk zeer goed. Hij voelt de twaalf nummers die op dit album staan perfect aan en staat in voor een uitstekend uitgebalanceerde mix tussen stemmen en instrumenten.
Ook nu wordt de toon gezet door liefde, geluk en verdriet. Het echtpaar De Win-Knegt kreeg de voorbije tijd enkele flinke tikken te verwerken (“I’m tired from crying over good souls leaving town / And everybody keeps on smiling while walls are tumbling down” klinkt het in ‘Keep on Rolling’) en ze verwerkten dat in stemmige songs die een duidelijke lijn trekken tussen eerlijkheid en sentimentaliteit (‘At the Dance’, ‘Blessing of a Song’, ‘All I Need’). Wat vroeger al een sterkte was, is op dit album nog sterker: de heerlijke harmonieën tussen Knegt, De Win, Bill Small, Jimmy Davis en Tina Wilkins. Het mag wat oubollig klinken in moderne oren, maar op dit plaatje wordt geweldig gezongen, spelen melodieën een voorname rol (‘Another Dublin Blues’).
”Struggling against the tides we keep on believing, loving and creating. There is always a new freight train around the bend. And it will keep on rolling” staat er op het fraaie inlegboekje met teksten te lezen. Dat positivisme hoor je hier in elke noot, zélfs als het een droevige noot is.
04-01: ‘s-Hertogenbosch, Bosch Winterparadijs
09-01: Westelbeers, Cultuurboerderij
01-02: Asten, In De Gloria
16-02: Nuenen, Van Gogh kerkje
22-02: Volendam, Poppodium Pius X
08-03: Amsterdam, Torpedo Theater
31-03: Venray, De Witte Hoeve
04-04: Rozenburg, Muziektheater De Ontmoeting
21-04: Egmond aan den Hoef, Museumhoeve Overslot
16-09: Eindhoven, Meneer Frits
20-09: Steendam, Podiumcafé Peter & Leni
www.tipjar.nl
(Martin Overheul)