Met zijn conversatie over Miami Beach en een onnozel verhaal over een toendertijd reeds overleden Judy Garland die bij zijn optreden was, opent Neil Young de live-albums Roxy ’73 en ‘Songs For Judy’. Uiterst tekenend voor zijn destijds doorgesnoven en met flink veel alcohol vol gedronken toestand. Tot opluchting van de ontelbare fanaten van Neil young spit de Canadees net als vele andere legendarische artiesten de laatste jaren veelvuldig door zijn schatkamer. Want ondanks dat deze grote groep vrijwel alle publieksopnames van de Tonight’s The Night tour (1973) en de Noord-Amerikaanse tour ( 1976) op cassette, cd of vinyl heeft verzameld is de soundboard kwaliteit van het gebodene de moeite waard. Maar ook de verstokte fans cq liefhebbers, die nog altijd verwachten dat de oude rocker een nieuw album uitbrengt op het niveau van de begin jaren kunnen hun nostalgische hart ophalen.
Met de woorden ‘The Faster You Drink, The Better We Play’ en ‘Everything is Cheaper Than It Looks’ zwoegt Young met zijn maten door het eerder dat jaar (’73) opgenomen en pas twee jaar later uitgebrachte werk. Verkenningen in hogere sferen met de liedjes van het destijds nog niet verschenen album Tonight’s The Night. Intrigerende emoties in Neils hulpeloze wereld over het verlies van twee goede vrienden. Het verdriet spat ervan af. Het publiek wist niet wat ze met deze artiest aan moest, die een jaar eerder zo succesvol was met het album Harvest. Pas aan het eind van deze tour stonden nummers als Helpless, Cinnamon Girl en Losing End met regelmaat op de speellijst. Of Neil zei: ‘Here’s a song you have heard before’. Groot applaus daalde neer om vervolgens voor een derde maal het nummer Tonight’s The Night in te zetten. Een enkele keer in een erge lange, dreinende versie van dertig (!) minuten. “Roxy – Tonight’s The Night Live” vat optredens samen van Neil met de tot de Santa Monica Flyers omgedoopte begeleidings band, die tussen 20 en 22 september in 1973 in het Californische Roxy Theater werden gegeven.
Populair en veel verspreid in het illegale circuit was een soundboard tape, die door fotograaf Joel Bernstein was samengesteld uit alle shows van de Noord-Amerikaanse tour in de tweede helft van 1976. Neil speelde voor de pauze een achttal akoestische liedjes, waarna Crazy Horse de boel elektrisch kwam versterken. Uit de twintig shows selecteerde Joel de beste of interessante versies van het akoestische gedeelte. Deze compilatie stond bij de fans het beste bekend onder de naam ‘The Joel Bernstein Tapes’. En is nu officieel uitgebracht als “Songs For Judy” in opgepoetste kwaliteit.
Onder het motto ‘wie vraagt wordt overgeslagen’ liet Young alleen die nummers per avond passeren, waar niet om werd gevraagd. Of zoals de eigenzinnige Neil vorig jaar tijdens een akoestisch optreden vertelde: ‘ik ga nu een nummer spelen, waar jullie tenminste niet om hebben gevraagd. Zo kon het in ’76 gebeuren, dat hij bekend repertoire (After The Goldrush, Heart Of Gold, Old Man) geregeld afwisselde met eertijds nog niet uitgebracht werk (Give Me Strength, No One Seems To Know, White Line). Enerverend op akoestische gitaar, piano, banjo of harmonium. Dit alles valt nu gelukkig voor iedereen te beleven op het fraaie schijfje ‘Songs For Judy’.
Een verzamelaar van alle gespeelde nummers tijdens de Noord-Amerikaanse ’76 tour met Crazy Horse is er nooit van gekomen. Teveel werk, oordeelde Bernstein.
(Johan Schoenmakers)