Bepaalde stemmen doen het altijd goed bij mij. De dissonante (Neil Young) en de verweerde (Bob Dylan/Tom Waits). Zo eentje met littekens op de ziel. Dat droefgeestige heeft de 78-jarige Britse folkzanger Michael Chapman ook in huis. Een stemgeluid met de juiste rijpheid.

Met zijn vakmanschap als componist en zijn onmiskenbare, pure gitaarspel maakte hij aan het eind van de jaren zestig furore in de Britse folkscene. Het debuutalbum Rainmaker leidde het begin in van een eindeloze reeks aan schitterende  platen en een muzikale carrière, die meer dan vijftig jaar voortduurt. Een staat van dienst om U tegen te zeggen.  Vreemd genoeg bereikte Chapman een minder groot publiek dan gelijk gestemden onder wie Richard Thompson, Bert Jansch en John Martyn.

Met het album “True North” levert hij een volgend hoofdstuk af aan zijn immense catalogus. Net als op de door de pers bejubelde jublieumplaat “50” draagt Steve Gunn als producer maar ook als muzikant een belangrijk steentje bij op Chapmans nieuwe wapenfeit. Liefhebbers van de melancholie, subtiele begeleiding en het onderkoelde worden op hun wenken bediend. Smaakvol en indrukwekkend.

Nieuwe liedjes zijn op “True North” naadloos en vakkundig verweven met herinpretaties van ouder, obscuur werk, die vrij kaal worden gehouden. Ingekleurd in de MWNCI studio te West Wales door de meesterlijke pedal steelspeler BJ Cole, de reeds genoemde gitaargoeroe Steve Gunn, cellist Sarah Smout en vocaal bijgestaan door zangeres Bridget St. John. Een plaat voor fijnproevers die op de late avond willen genieten van een relaxte sfeer.

www.michaelchapman.co.uk

(Johan Schoenmakers)