Ik ben altijd op zoek naar contrasten tijdens het schrijven. Na een recensie over een album met gruizige, stadse blues zal ik in mijn stapeltje nog te recenseren cd’s altijd op zoek gaan naar uitersten. Dat houdt het ook leuk en spannend. En zeker in deze tijd dat je niet meer voor de winkel ligt om een nieuw uit te komen album van je favoriete artiest aan te schaffen op de dag dat deze uitkomt. Een releasedatum telt voor mij dan ook tegenwoordig minder zwaar. Streamingdiensten voeren de toon, waar steeds meer naar nummers wordt geluisterd en minder naar een volledig album.

Wat betreft extremen had ik het moment niet beter kunnen uitkiezen een stuk te schrijven over een plaat met grotendeels instrumentale muziek. Een nieuw album van de Noorse folkmuzikant en componist Hans Fredrik Jacobsen die onderop de recensiestapel was beland.  Het muzikale vakmanschap, subtiliteit en virtuositeit op het album Øre van Hans Fredrik Jacobsen is een groot contrast met de vuige zijwegen van de blues op Daddy Longlegs’ Lowdown Ways.

De titel van het album is niet zo maar gekozen. Muziek maken is luisteren naar elkaar, het gaat over improviseren en op gehoor spelen. Naast twee vocale nummers van Jacobsen overheerst een instrumentale aanpak op Øre. Opvallend is de toegankelijkheid van de composities en de schitterende samenklank van de altfluit, contrabas, akoestische gitaar, harp, traporgel, saxofoon en trommels. Het levert een aangenaam muzikaal tapijt op met bijzondere volkse elementen, met stiltes maar ook met verzorgd spel. Op het album Øre creëert Jakobsen met een keur aan gastmuzikanten een rijk klankenwereld.

(Johan Schoenmakers)