Mick Flannery is wereldberoemd in Ierland, maar is in Nederland nog zo goed als onbekend. Hij levert de ene na de andere prachtplaat af, maar moet het hier stellen zonder noemenswaardig succes. Ook op zijn nieuwe album, simpelweg ‘Mick Flannery’ getiteld, staan weer niet stuk te krijgen nummers.

Mick Flannery is even veelzijdig als voorspelbaar. Veelzijdig omdat hij nu eens met een folksong komt, dan weer met een blues- of rocknummer. Zijn vorige album, ‘I Own You’ uit 2016′, schijnt weer grotendeels te zijn geïnspireerd op het werk van Kendrik Lamar, hoewel je dat er niet direct aan af hoort. Want – en dat is meteen het voorspelbare aan de muziek van Mick Flannery – ‘I Own You’ staat net als al zijn albums vol met melodieuze nummers, gezongen door iemand met een doorleefde stem waar je naar blijft luisteren. De stem van Flannery wordt vaak vergeleken met die van Tom Waits en Bruce Springsteen, en in die hoek zit ie in veel nummers inderdaad. Toch onderscheidt Flannery zich op zijn vorige albums duidelijk van die twee artiesten. Dat komt vooral door de arrangementen, die veel soberder zijn dan we van Waits en Springsteen gewend zijn. 

Poppy

Op zijn nieuwe album, simpelweg ‘Mick Flannery’ getiteld, gooit Flannery het echter over een andere boeg. Het album klinkt aanzienlijk poppier dan zijn vorige werk, en Flannery pakt flink uit met strijkers en blazers. In het algemeen pakt die rijke orkestratie heel goed uit, want Flannery weet hoe je nummers schrijft die niet stuk zijn te krijgen. Vooral Come Find Me, een van de twee nummers die eerder werden uitgebracht, is bijzonder geslaagd. Het andere, Star to Star is wat monotoner, ondanks alle pogingen om het op te poetsen met een weelderig arrangement.

Futloos

Het beste nummer op het nieuwe album is waarschijnlijk het eerste, meeslepende Wasteland. Jammer dat het album niet naar dit nummer is genoemd, want het was een veel sterkere titel geweest dan het nietszeggende ‘Mick Flannery’. Wasteland luidt ook meteen het thema van dit album in, dat volgens een persbericht bij het album gaat over ‘ambitie en de zoektocht naar een zinvol leven’. Daarvoor heeft Flannery ‘een centraal personage in het leven geroepen in de context van de soms futloze en disfunctionele levensstijl van een muzikant’.

Voor wie dit nogal zwaar op de hand en navelstaarderig vindt klinken, kan gerust zijn: je hoort het niet aan ‘Mick Flannery’ af. 

www.mickflannery.com

(Jan Bletz)