De 22ste editie van het Take Root festival zit erop, waarin de verschillende stijlen van de rootsmuziek uitgebreid aan bod kwamen. Uitgebreid? Eigenlijk was de keuze beperkt. Het was of kiezen voor “herrie”, de rootsrock, óf kiezen voor intieme singer-songwriters. Uitzonderingen daargelaten. Garrett T Capps was met zijn, zoals hij het noemt, NASA- country, zeker zo’n uitzondering.
De Amerikaanse muzikant is inmiddels een graag geziene gast op onze vaderlandse podia en die liefde is wederzijds. Capps komt graag naar Nederland. Hij trad voor de tweede opeenvolgende keer op het Groningse festival. Vorig jaar opende hij het Take Root festival in de foyer. Dit keer mocht hij het licht uit doen, na een concert in de kleine zaal. Vorig jaar met een kleine bezetting – dit keer met zijn vijf koppige NASA country.
Een terechte keuze van de organisatie. Capps, vooraf genietend op het festival, kwam, zag en overwon met een zeer gevarieerde set. Soms (heel soms) een intiem countrynummer (de opener In the shadow again), dan weer bondig rockend of met een breed uitgesponnen nummer, waarin zijn NASA countryband volledig los ging.
De Space Cowboys, een bont gezelschap dat soms (wanneer ze de ruimte kregen) volledig los ging met name bij het nummer Brand New Dance waar Capps zelf voor ruim vijf minuten van het podium verdween. De zaal zag het aan, verwonderde zich, keek de ogen uit, werd overspoeld en raakte soms ook even de weg kwijt. Echter toen Capps weer terug was (natuurlijk met andere bril) nam hij direct de touwtjes weer in handen door een ander strak countrynummer in te zetten.
Kortom; ‘never a dull moment’ bij deze set van Capps. Een set die uitmondde in een fantastische apotheose met zijn all time favorite: Born in San Antone en met de tweede Doug Sahm cover van de avond She’s about a mover. Om het feest, en de gestructureerde chaos, compleet te maken, kwam Robert Ellis de band ook nog versterken en kreeg Ellis ook nog alle ruimte om te soleren op de toetsen.
Capps had het, en dat is niets nieuws, duidelijk naar zijn zin. Het enthousiasme, de energie, spatte ervan af. Het speelplezier van dit bonte gezelschap was duidelijk merkbaar en onder leiding van Capps werden de nummers van zijn twee albums voorzien van een nieuw, erg spannend en uiterst goed verteerbaar jasje.
Het was een mooi slot van een geslaagd festival. Maar ja Capps zou Capps niet zijn als hij eigenlijk helemaal niet wilde stoppen. Hij ging dan ook, tegen de regels in, door tot ruim na middernacht en verlengde zijn set met ruim een kwartier. De laaiend enthousiaste zaal, waaronder uw reporter, vond het prachtig. Capps nodigde ons uit om nog wat te komen drinken bij de merchandise. Een uitnodiging die we, mede onder druk van de security (de Oosterpoort was al nagenoeg leeg), afsloegen.
Tekst en foto’s: Theo Koot
