Dat ik de afgelopen tijd niet altijd met mijn hoofd bij het Altcountryforum was, dat kan ik moeilijk ontkennen. Daar deed ik niet alleen onze lezers tekort mee, maar ook mezelf. Ik luisterde wel naar muziek, maar de focus ontbrak om er woorden voor een recensie bij te vinden. En eigenlijk had  ik in die periode er ook gewoon weinig zin in. Het vrijblijvende karakter moet voorop staan. Het moet geen werk gaan worden.

Zo kon het dus gebeuren dat ik nu pas schrijf over het nieuwe ambitieuze projekt van de formatie Le Corbeau van de Noorse gitarist Oystein Sandsdalen. Weinig uitnodigende promo’s, die ik zonder hoesje ontving en dus onderop de stapel nog te recenseren cd’s belandde. In het kader van ‘hoe lastig kan ik het mijn trouwe aanhang wel niet maken’ presenteerde de band, die naar een raaf of een Franse thriller is vernoemd, in november van 2018 tegelijkertijd maar liefst drie nieuwe albums. Te weten:   “IV-Spider Bridge”, “V-C’s Theme” en “VI- Sun Creeps Up The Wall”.  Een trilogie met 27 kersverse songs – meestal in hetzelfde tempo –  in het psychedelische en postrock genre. Met ruim twee uur op de teller een behoorlijk zware kluif maar voor liefhebbers niet te versmaden.

Fuzzy gitaarklanken, pianolagen en Sandsdalens ijzig, donkere strot  komen vol dreiging, emotie en intentie mijn huiskamer binnen. Gebracht met een donkerheid die zijn weerga niet kent. Muziek die door merg en been gaat. Dat dit bij mij soms een ietwat ongemakkelijk gevoel met zich meebracht is gewoonweg te billijken.

(Johan Schoenmakers)