Begin februari verschijnt The Big Exercise, het tweede album van de Nederlandse groep The Homesick. Wie verwacht had dat de groepsleden ‘op safe’ zouden spelen nu ze in zee zijn gegaan met het internationale platenlabel Sub Pop (Nirvana, Mudhoney, Father John Misty), vergist zich. The Big Exercise wijkt in bijna alles af van de doorbraakplaat Youth Hunt.

 

“De Nederlandse popmuziek is sinds een paar jaar gezegend met een opgebloeide indiescene van lekker eigenwijze gitaarbands aangevuld met al even dwarsdenkende muzikanten”, schrijft de Volkskrant naar aanleiding van de onlangs verschenen plaat The Industry, waarop groepen als Pip Blom, Lewsberg, The Homesick en Personal Trainer meewerken. Een ‘prachtplaat’, schrijft de krant, niet het minst dankzij nummers als In Flickering Time, waarop Jaap van der Velde van The Homesick samenzingt met Lena Hessels. 

Terecht! The Industry is een geslaagd project. Maar in hoeverre er nu werkelijk een Nederlandse indiescene is? De leden van The Homesick (behalve bassist en zanger Van der Velde bestaat het trio uit gitarist/zanger Elias Elgersma en drummer Erik Woudwijk) twijfelen: “We kennen elkaar, en we wisselen ook wel contacten uit. Maar muzikaal gezien zijn er weinig overeenkomsten, of het moest zijn dat gitaarmuziek de hoofdmoot vormt.” 

Minder hysterie

Tot voor kort tenminste, want zelfs dat is niet meer per se het geval. Tenminste niet op The Big Exercise, het nieuwe album van The Homesick, tenminste. Waar het vorige album Youth Hunt nog grotendeels bestond uit krachtige, snelle nummers in de traditie van groepen als The Ramones en de vroege Arctic Monkeys, is de post-punk van toen op het nieuwe album veel minder nadrukkelijk aanwezig. Gitaarmzuziek? “Misschien in de zin dat de composities oorsponkelijk op de gitaar tot stand zijn gekomen. Maar we hebben geprobeerd ze juist verder te ontwikkelen, zodat ze ook zonder gitaar goed klinken.” 

Het heeft geresulteerd in een album dat minder beperkt, minder eenvormig en minder makkelijk onder één noemer (hoofdzakelijk ‘post-punk’) te vatten is dan eersteling. 

Het instrumentarium is uitgebreid (blazers, clavecimbel, piano). De muziek is niet meer voortdurend zo gejaagd. De zang is minder hysterisch en melodieuzer. Niet dat de energie van het eerste album volledig is weggelekt. Luister maar naar de eerste single van The Big Exercise, het opzwepende I Celebrate My Fantasy. Wel kent The Big Exercise meer rustpunten dan Youth Hunt.

Christelijke symboliek

Ook thematisch is The Big Exercise veel diverser dan Youth Run. Op het eerste album staat de provinciale jeugd van de leden van de groep in Dokkum centraal, met een vaak absurde kijk op Christelijke geloof, de provincie. Nu zijn de onderwerpen vaak persoonlijker, huiselijker, intiemer – de groepsleden noemen zelf de niets-aan-de-hand-nummers van de late Beach Boys als voorbeeld (denk aan Busy doing nothing, niet veel meer dan een beschrijving van de weg naar het huis van Brian Wilson). Zo is I Celebrate My Fantasy geïnspireerd op een droom van Elias Elgersma dat de geluidsman van de groep, die naast hem lag te slapen tegelijkertijd was opgestaan. 

Ondanks de diversiteit van het album is de groep trouw aan zichzelf gebleven. De groep maakt nog steeds voornamelijk enerverende postpunk, zij het dat ze dit album minder domineren dan het vorige (waarschijnlijk de reden dat nummers als Near the Water En War Cry onopgemerkt zijn gebleven, zo vallen ze uit de toon met de rest van Youth Hunt). 

Ook is The Homesick nog niet helemaal klaar met het christendom, getuige het nummer Kain. Dat mag dan een song zijn die is geïnspireerd op spanningen tussen twee leden van een oer-Hollands gezien, de bijbelse symboliek is er niet minder om. “Muziek heeft ook al gauw iets spiritueels, en dan kom je in ons geval ook al snel uit bij het christendom. Het christendom biedt ook mooie verhalen en symbolen waar je op kunt teruggrijpen als artiest. Ook als je niet religieus bent.”

The Big Exercise komt uit op 7 februari.

www.konkurrent.nl

(Jan Bletz)

21-02: Groningen, Vera
28-02: Nijmegen, Merleyn
05-03: Amsterdam, Paradio (Kleine Zaal)
06-03: Rotterdam, WORM
07-03: Utrecht, Ekko