Uitnodigend vond ik niet het goede woord voor de hoes van Jan James´nieuwe wapenfeit. Ik weet niet wat ik had verwacht, misschien een dame met zoetsappige folky, akoestisch ingekleurde liedjes. Maar ik realiseerde mij wel degelijk dat ik op het verkeerde been was gezet nadat de rauwe en bezwerende bluesklanken van “Justify” uit mijn speakers schalden.

Jan James is een alom gerespecteerde en door de wol geverfde Amerikaanse zangeres uit Michigan, die  ondanks haar inmiddels elf albums tellende catalogus en haar populariteit onder de critici relatief onbekend gebleven. Staande ovaties waren op het podium van Chicago wel haar deel in de rol van Janis Joplin in een toneelstuk, gebaseerd op brieven en liedjes van de Texaanse hippie icoon. Een overtuigende interpretatie door Jan James´ongeremde kracht, gepassioneerdheid, rebelse uitstraling en haar intense schuurpapieren strot.

Een kwart eeuw na het debuutalbum “Last Train” is haar stemgeluid op `Justify`onveranderd rauw en gemaakt voor de blues. James kreunt, steunt, schuurt en overdondert. Zowel de bijdragen van Craig Calvert (gitaar), Gordon Patriarca (basgitaar), Mike Bruno (drums), Bob Long (toetsen) en David Semen (harmonica), waarop haar gekweld stemgeluid perfect wordt ondersteund als het gepresenteerde repertoire is alles dik in orde. Een album met rauwe vette blues, rock, funk en soul ingrediënten.

Naast de Stones klassieker Honky Tonk Women serveert de amerikaanse eigen gedegen werk, die zij in samenwerking met haar partner Craig Calvert schreef. Een verzameling aan liedjes die direct aanspreken en blijven hangen. Van die mid-tempo boogie waarop je je heupen losjes laat rondcirkelen of ballads die diep door je ziel en je gehoorgangen binnendringen.

www.janjames.com

(Johan Schoenmakers)