Waar de een jaren moet ploeteren om erkenning te krijgen van de schrijvende pers lijkt het gelijk raak te zijn voor de New Yorkse Lara Taubman en haar debuutalbum “Revelation”. Terwijl er relatief weinig stukjes verschenen van nieuwe producties, die via Wolfe Island Records worden uitgegeven , is nu een groot contingent aan scribenten op haar eerste wapenfeit gedoken.
De in een klein, oud spoorwegstadje in een vallei in de Blue Ridge Mountains opgegroeide Amerikaanse was continu omringd door een schatkist aan traditionele muziek, die de Appalachen in zich herbergt. Desondanks heeft Taubman haar leven lang gewerkt als kunstcriticus en curator van de beeldende kunst. Door de Texas outlaw muziek van Steve Earle, Townes Van Zandt en Guy Clark waar zij de afgelopen jaren naar luisterde giert de muzikale inspiratie weer door haar aderen.
Het heeft iets sympathieks, bij wijlen die tonale onvastheid van Lara Taubman op haar debuut plaat. Wat mij betreft werkt het niet storend, juist passend. Ik mag die eerlijkheid graag horen. Misschien is dat ook de reden dat Neil Young tot een van mijn favoriete artiesten behoort. Mooi en fragiel en door merg en been klinkt haar stemgeluid. En de muzikanten die haar omringen, dringen nergens op, maar vormen een noodzakelijke toevoeging. Haar vibrerende falsetto doet in nummers als Sound Of Heartbreak, Akuroyri, Heartbreak Garden, Snakes In The Snow) sterk denken aan Joni Mitchell. En soms ook aan Gillian Welch (The Conversation, Hook Up, Cold Side Of Spring, Revelation). Een belangrijk sleutelelement.
Ze heeft wel iets bijzonders en daarom steekt “Revelation” boven het maaiveld uit. Iets oprechts maar ook iets liefs. En natuurlijk met goed geschreven songs. Daar is de Amerikaanse een groot liefhebber van. Aandacht voor structuur en melodie. Op haar twitteraccount verwijst ze wekelijks naar haar Spotify afspeellijst met favoriete liedjes, die onder meer een inspiratiebron vormden voor haar debuutplaat. Een tipje van de ijsberg: Live To Tell (Madonna), American Girl (Tom Petty), Slave to love (Bryan Ferry), How Deep Is Your Love (Beegees), Sunday Bloody Sunday (U2), Jet (Wings) en Fantasy (Earth Wind & Fire).
Muziek heeft het leven van Lara Taubman getransformeerd. Muziek als medicijn met een helende kracht. Muzikale poëzie in een prima combinatie van americana en folk. Zowel vol melancholie als krachtig gebracht. Op emotionele wijze openbaart ze op “Revelation” een uit het leven gegrepen realiteit. Haar innerlijke kruistocht. En eentje waar velen van ons zich mee kunnen identificeren. De cyclus van iemand liefhebben, het liefdesverdriet, het ouder worden en uiteindelijk de diepe waardering voor jezelf. De eigenliefde en daar gaat het om.
www.larataubman.com
(Johan Schoenmakers)