Zo simpel kan prachtige muziek zijn. Een van de eerste gedachte die ik had bij het beluisteren van “New Born Man” van de Duitse singer-songwriter Chris Wenner. Ben je op zoek naar ‘urgente’, ‘relevante’ of spectaculair gebrachte muziek? Lees dan iets anders. Wil je daarentegen een onderhoudend en ontspannen luisterervaring met aangename luisterliedjes, die je in de hoek kan plaatsen van James Taylor, Paul Simon of Jim Croce? Zo’n alleraardigst  plaatje dat geen hoogvlieger is maar die je ook moeilijk slecht kan vinden, lees dan verder.

Vier en zestig is hij inmiddels. Hij heeft een schat aan ervaringen als zanger en gitarist en dient met zijn Engelse teksten voor zijn muzikale collega’s al vele jaren als een rots in de branding. Wenner houdt het op zijn debuutplaat (!) New Born Man eenvoudig en klein. Zuinig en ingenieus. De melancholische basis wordt gevormd door zijn gedegen vingerplukkend gitaarspel, de verfijnde strijkersarrangementen en de lichte heesheid in zijn stemgeluid dat soms doet denken aan Eric Clapton. Heeft hij wat vocale versterking nodig, dan zet hij de onberispelijke harmoniepartijen in van de folkrockformatie Venice.

Wenner presenteert op zijn eerste, overigens zelfgeproduceerde wapenfeit een hoeveelheid aan ontroerende en verhalende luisterliedjes, waarvan je het idee heb dat ze al eeuwen bestaan.  Een combinatie van zoetgevooisde folk en Amerikaanse bluesgetinte West-coast muziek. Niet opzienbarend, maar je word er wel lekker relaxed van en dat is ook wel iets waard.

www.chriswenner.com

(Johan Schoenmakers)