No Joy is het project van de Canadese Jasamine White-Gluz, dat zij in 2009 samen met Laura Lloyd opricht. Elf jaar en drie veelgeprezen albums vol ongepolijste, energieke shoegaze verder is “Motherhood” het eerste volwaardige album zonder mede-oprichtster Lloyd. Bijgestaan door voormalig Spacemen 3 lid Peter Kember (ook wel bekend onder de naam Sonic Boom) vormt het experiment van elektronica, gitaren en uiteraard Gluz’ stemgeluid ditmaal het decor van No Joy, wier naam niet representatief is voor de muziek.

“Motherhood is een album dat wel wat draaibeurten nodig heeft voordat het echt klikt. Er zitten veel invloeden in. Van triphop en nu-metal tot trance met wat toegevoegde disco-grooves . Uiteindelijk begint deze andere aanpak, voorzien van grillig in elkaar grijpende lagen met diverse ingrediënten mij op een gegeven moment wel te bevallen. Het contast tussen de wall of sound van explosieve gitaarklanken, dromerige synthpop en het constructieve percussiegeluid van microfoonkabels die tegen de muur worden geslagen, zijn het geheim van deze plaat.

De luisteraar wordt constant uitgedaagd door de creativiteit en het excentrieke karakter bij de les te blijven. Soms uitermate lawaaierig, dan weer sierlijk en zelfs harmonieus. “Motherhood” is volgens Jasamine White Gluz  geïnspireerd door de muziek waar zij van hield op de Middelbare School . Van Massive Attack en Tricky tot Korn en Deftones. Een tijd waar artiesten, wier platen door de grote labels werden uitgebracht, nog experimenteel konden zijn zonder de aandacht van de reguliere pers te verliezen.

https://nojoy.bandcamp.com/

www.konkurrent.nl

(Johan Schoenmakers)