
Dennis Wilson was de enige Beach Boys die echt kon surfen!! Dit even als binnenkomer. Misschien wil ik met deze recensie van een plaat uit augustus 1977 de muzikant Dennis Wilson rehabiliteren.
Pacific Ocean Blue ligt hier veel op de draaitafel. Een raadsel omdat Brian grensde aan muzikale genialiteit en er aanvankelijk helemaal geen plek was ingeruimd voor zijn broertje. Het getroebleerde fenomeen schijnt indertijd een belofte aan zijn moeder gedaan te hebben om Dennis de drumkit toe te vertrouwen. Die drumkit werd op de studioplaten bespeeld door diverse sessiedrummers.
Was Dennis dan het zwakbegaafde broertje van Brian? Absoluut niet. Brian stond in de spotlights, maar Dennis debuteerde als eerste Beach Boy met een soloalbum. Het werd direct zijn ‘masterpiece’.
Hoewel Pacific Ocean Blue bijna klinkt als een plaat uit de summer of love, is het een donker album. Evenals zijn broer was Dennis een verslavingsgevoelige jongen. Hij leefde een rock ’n roll bestaan en was een tijdje het maatje van Charles Manson en hielp hem zelfs aan een platencontract. Wilson was een alcoholist en verdronk op 39-jarige leeftijd. Pacific Ocean Blue bleef zijn enige soloplaat. Bij het uitkomen van het album was het geen commercieel succes. Pacific Ocean Blue kreeg goede kritieken en het album groeide langzaam uit tot een (cult) klassieker. De plaat staat ver af van het Beach Boys geluid. Geen closeharmony en gepolijste koortjes in overdub, maar een wat ruige, hese en bij vlagen getormenteerde stem.
Op Pacific Ocean Blue staan twaalf songs die je qua sfeer meenemen naar de late zestiger en de vroege zeventiger jaren. Melancholieke liedjes zoals de River Song of Farewell My Friend. Soms zijn het flarden, aanzetten tot langere liedjes die zelden meer dan drie of vier minuten duren. Toch heb je als luisteraar steeds het gevoel dat je naar iets groots aan het luisteren bent. Misschien probeert de miskende artiest ons te overtuigen van zijn kwaliteiten. Nog meer dan Pet Sounds of het late werk van Brian Wilson is het zijn broer Dennis die mij met Pacific Ocean Blue het meest emotioneert.
Zes decennia na oprichting staat de teller op meer dan 100 miljoen verkochte platen van The Beach Boys. Nog altijd weet Mike Love als enig overgebleven bandlid van geen ophouden om het uitgebreide westcoast erfgoed uit te dragen tijdens conventies voor trofeejagers. Brian trekt bipolair de wereld rond met het materiaal van zijn broers en Dennis …. die is al bijna veertig jaar dood.
Pacific Ocean Blue als een relikwie van een grootst verleden? Haal de plaat uit de mottenballen of luister via de streamingsdiensten. Ik ben nieuwsgierig naar jullie reacties.
(Michael Struis)